Mooie vrouwen. Als je iemand vraagt wat zijn favoriete moment in veertig jaar Pinkpop was, dan heeft dat vaak te maken met mannen met lang haar, veel gitaren of gekke sprongen. Toch waren er ook de nodige vrouwen. Vooral vandaag, de laatste dag van de jubileumeditie, staan er een paar interessante dames op het podium. Als Lady Gaga de nieuwe Madonna is, dan is Katy Perry de nieuwe Pat Benatar. Ze ziet eruit als de kleindochter van Betty Page, een soort vleesgeworden Betty Boop. Meisjesrock anno 2009. Het is kittig, het is een beetje ontdeugend, maar toch ook weer keurig genoeg voor jongetjes en meisjes die net in hun pubertijd geraken. Perry is geen briljant zangeres, al is ze niet de valse kraai die sommige boze tongen beweren dat ze is. En dan nog, met die lange benen en dat sexy gitaargezwaai ben je toch zo om? Meisjes ook, nietwaar Katy? (PO)

Wat meteen opvalt bij het optreden van De Jeugd van Tegenwoordig is hoe goed zij weten wat live werkt. Van de knap in elkaar gemixte beats tot de losse manier waarop ze hun tussenpraatjes houden, van de interactie met het publiek tot de onnavolgbare en onbegrijpbare straattaal, alles klopt. Alleen het weer heeft het viertal niet in de hand. Terwijl de lucht betrekt onder de aangekondigde afsluiter, geloven we nog even dat De Jeugd van Tegenwoordig ook hier er zelfs in slaagt net voor de bui binnen te zijn. Dat lukt niet, maar hoe de band de regen pareert is dan toch weer meesterlijk. 'Fuck the rain' is het motto, en na een korte hoosbui is dat leed ook weer geleden. 'We gaan nog niet naar huis' heeft bij de Jeugd een nieuw jasje gekregen en blaast het feest nieuwe hoop in. De band kan het publiek natuurlijk niet verlaten zonder een demonstratie van wat stemkunstenaarsschap (horen we daar een Limburgse zachte g en wat Brabantse tongval?) En natuurlijk moet het publiek nog even los kunnen gaan op 'Hollereer'. Van de door de band geïntroduceerde bidhandjes tot 'mijn haute couture is o zo duur', de Jeugd zet een sterke show neer. (RE)

Nederland heeft maar een rock ’n roll zangeres. En dat is Anouk. De sowieso niet bang uitgevallen zangeres heeft natuurlijk al wat ervaring om voor een mensenmassa als Pinkpop te spelen. En net zoals haar Gelredome concerten, pakt ze uit met een oerdegelijke rockshow zonder verrassingen, maar waar geen speld tussen te krijgen is. Zoals we van de perfectionistische rockdiva gewend zijn. Verrassend zijn wel de zichtbaar natte ogen van de doorgaans stoïcijnse zangeres tijdens ‘One Word’. Ook verrassend is dat vrijwel alle nummers van het onderschatte album ‘Graduated Fool’ gemeden wordt, op een een door merg en been snijdende versie van ‘Everything’ na. Graag hadden we een intiem nummer als ‘Margerita Chum’ gehoord van dat album. Ballads als ‘Lost’ halen de emotionele lading toch net niet. Voor de rest kunnen we Anouk op geen onzuiverheid betrappen dus wordt het nu toch echt tijd om Anouk als afsluiter naar Landgraaf te halen. Voor Snow Patrol in ieder geval de bijna onmogelijke opgave om dit te overtreffen. (GS)