De zanger verwierf vijf jaar geleden landelijke bekendheid door Idols. “Het programma lag niet heel erg goed bij de meeste mensen. Men vond het niet echt, gefaked”, herinnert hij zich die tijd voor aanvang van zijn optreden in Nieuwe Nor. “Het grote probleem met mij was dat ik veel te veel muzikant was om te passen in het idool-ding. Albert Verlinde zei bij RTL Boulevard in een item over Idols over mij: “Wat had ik een hekel aan die jongen! Hij doet mee maar wil helemaal geen idool zijn, Boris staat er het verste vanaf.”

Vanaf zijn eerste cd 'Rely On Me', die vlak na het winnen van de talentenjacht verscheen, gaat de Venlonaar zijn eigen gang. Dat moet niet altijd makkelijk geweest zijn. “Voor mij was het niet moeilijk, ik ben altijd een vrij koppig iemand geweest, standvastig: dit is mijn keuze, dit is mijn gevoel. Ik heb het programma gebruikt waarvoor het eigenlijk bedoelt is: als platform om je te profileren voor een groter publiek.

"Na Idols krijg je een team om je heen en een management -en platencontract", gaat hij verder. "De combinatie met de mensen van zo'n club belemmeren je. Dan krijg je de naam dat je een moeilijk mannetje bent, arrogant bent. Daar ben ik het niet mee eens, maar ik ben wel iemand die weet wat hij wilt en die zijn eigen koers vaart.”

In die tijd merkte hij ook de nadelen van zijn deelname aan het kijkcijferkanon van RTL4. "Sandra St. Victor van The Family Stand werd gevraagd voor een optreden in Paard Van Troje in Den Haag en ze vroeg mij als supportact. De organisatie wilde dat niet, maar echt een duidelijke reden hadden ze niet, maar het kwam er op neer dat ik niet credible genoeg was en er niet thuis hoorde. Voor het imago van onze club is het niet goed."

"Ik heb er inmiddels al twee keer gespeeld en zal er binnenkort weer terug gaan. Op Noorderslag kwam ik een vrouw tegen die zei: “Ik ben toen diegene geweest die dat gezegd heeft, maar dat is verkeerd opgevat. Ik heb je later geboekt en vind je helemaal te gek.” Daarmee is het voor mij van de baan en ik wil er niet meer teveel over lullen."

De achtentwintig jarige zanger verruilde de afgelopen jaren de gillende keukenmeiden voor een volwassen publiek. Boris kan zich nog goed het moment herinneren dat hij besefte dat het hem gelukt was. “Dat was tijdens de presentatie van 'Holy Pleasure' in Panama, Amsterdam in november 2006, alle boekers en de clubeigenaren waren om." 

"Jan-Willem van Paradiso was daarna de eerste die mij boekte. Hij zette mij meteen in de grote zaal voor zestienhonderd man. Wij wilden beginnen in de kleine zaal, maar hij was overtuigd dat het uit zo verkopen en hij kreeg gelijk. Het voelde als een tweede kans, de ommekeer. Alles wat erna volgde heeft dat alleen maar versterkt, het North Sea Jazz-festival, in 2007 heb ik bijna alle jazzfestivals gedaan en toen het seizoen voorbij was, kreeg ik de Edison Award. Het was alsof je een zin was begonnen en de Edison was de punt erachter!”

Inmiddels heeft Titulaer Idols volledig achter zich gelaten en zelf de touwtjes stevig in handen genomen. “Ik heb tot januari vorig jaar met dat management gewerkt en bij de platenmaatschappij ben ik een half jaar daarvoor weggegaan. Nu doe ik alles zelf; zowel het creatieve als het financiële deel. Mijn laatste plaat 'Live My Life' heb ik in eigen beheer uitgebracht, ik heb er mijn hele hebben en houden ingestopt. Ik ben eigenaar van de masters en ik breng de plaat zelf uit, ik werk alleen met een distributeur, Rough Trade."

"Het is extra spannend: het is echt er op of er onder, maar het is een heerlijk gevoel. Voor mij zelf was het ook een overwinning, kan ik zo rationeel zijn? Ja, dat kan ik dus wel. Het is een bewuste keuze geweest, die ik helemaal zelf heb gemaakt."

Ook tekstueel stopt hij meer van zichzelf in 'Live My Life'. Het idee kwam van bassist Leon Taihuttu. “Hij zei: “Je hebt zoveel meegemaakt, zowel in het verleden, als kind, de periode met Sofuja, je pubertijd, maar vooral ook de periode van de afgelopen vijf, zes jaar, het lijkt mij genoeg stof om een hele hoop liedjes over te schrijven"."

"Ik vond het in het begin best moeilijk om over dingen te schrijven", kijkt hij terug. "Ik heb een rijke fantasie en daar heb ik mij altijd prima mee gered. Maar ik merkte al vrij snel dat mensen zich er makkelijker mee konden identificeren, als je je kwetsbaar opstelt, dan kom je dichter bij ze.

"Het moet een beetje mijn handelsmerk worden dat ik ben wie ik ben in mijn liedjes”, gaat Boris verder. “Mensen willen eigenlijk helemaal los gaan, maar durven niet, daarover zing ik in 'Living My Life': je hoeft niet bang te zijn, laat het gewoon van je af glijden. Mensen die hun hoofd vol hebben met problemen, verlegen of onzeker zijn... Ik probeer dat met mijn muziek los te maken, laat het gaan!”

In het verleden speelde hij vaak tijdens optredens een aantal covers. Welk nummer van een ander artiest had hij zelf geschreven willen hebben? De Venlonaar wordt even afgeleid als de zaaldeur van Nieuwe Nor open zwaait tijdens de soundcheck van zijn Superman Band. “Moet je horen... goed hè!", lacht hij trots. "Eh... 'Don't Stop Til You Get Enough' van Michael Jackson, dat is nog altijd een van mijn favoriete tracks, de energie die er in zit, het kippenvel op het moment dat (doet het ritme na-M.K.) erin komt."

Wat zijn zijn toekomstplannen? “De plaat gaat sowieso uitkomen in België, we zijn met wat contacten bezig in Duitsland, er zijn gesprekken met labels uit London, een label uit Spanje en ik ga binnenkort naar Zweden toe.” Via zijn gitarist Marcus Machado, die vroeger bij The Family Stand speelde, zijn er contacten in Amerika. “Met een beetje mazzel kunnen we voor een paar gigjes naar de States vliegen. Ik wil over een jaar een nieuwe plaat hebben, album vier."

Boris gaat dus nog wel even door? “Schrijf maar op: “Ik zal niet stoppen voordat ik in de kist lig! Misschien als ik zeventig ben en mijn stem zegt: je bent wel klaar nu, dan ga ik nog een paar jaar op de Bahama's chillen, als dat kan...”, lacht hij. “Nee: ik vind dit veel te leuk, muziek is mijn leven, ik zal dat nooit willen opgeven!”

 

Boris is te zien in onze provincie op vrijdag 31 juli tijdens Nederweert Live Open Air en op vrijdag 28 augustus op het Sint Rosafestival in Sittard.

 

 

Dit interview verscheen eerder in een andere vorm in Maas & Mijn.