Op 300 meter afstand waarvan ik 17 jaar geleden zijn debuutsingle kocht, praat ik met Robby Valentine. We zitten op de eerste verdieping van The Rock Temple in een primitief ingericht kamertje. Het is er verdomd koud! De enige reden dat het gesprek misschien vroegtijdig zal eindigen. Voordat het zover is wil ik weten wat de herboren Valentine in petto heeft.

Robby: "In vergelijking met 17 jaar geleden zal de muziek wat ‘heavier’ zijn. De laatste jaren ben ik wat meer op de ‘heavy toer’ geweest met zwaardere gitaren en zo. Natuurlijk speel ik ook klassiekers zoals ‘Over And Over Again’. Om mijn nieuwe richting te symboliseren heb ik hiervan een nieuwe versie gemaakt. Hij klinkt een beetje Marilyn Manson-achtig. Ik verloochen mijn roots niet, maar het wordt niet meer zoals het was”.

Waarom kies je voor deze ‘heavy’ richting?

Robby: “Dat vind ik gaaf, omdat ik fan ben van zware hardrock. In het begin van mijn carrière maakte ik epische nummers zoals halve rockopera's. Maar deze stijl ben ik een beetje zat.

Heb je veel nieuwe ideeën?

Robby: “Met de nieuwe richting ben ik al een aantal jaren bezig. Maar mijn platen zijn hoofdzakelijk in Japan uitgebracht. In Nederland zal mijn compilatie-cd pas in begin 2009 verschijnen. Hierdoor had ik niet de behoefte om voor de tournee nieuwe nummers te schrijven. Ik heb zoveel materiaal wat niet is uitgebracht. Twee jaar geleden is via het Frontiers-label al een compilatie-cd in Nederland verschenen, maar deze bleef onopgemerkt.
De nieuwe verzamelaar bevat twee cd’s. Eén disk met nummers van de laatste twee albums die al behoorlijk ‘heavy’ waren, en disk twee bevat klassiekers uit voorbije jaren”.

Samen met Valensia kende je groot succes in Japan. Waardoor werden jullie groot in het verre oosten, en bleven jullie klein in het westen?

Robby: “Dat heeft te maken met cultuurverschil en promotie. Vooral mijn visuele presentatie was controversieel voor de gemiddelde Nederlander. Mensen verwachtten een soort Bryan Adams-achtig type achter 'Over And Over Again', maar dat was ik niet. Mijn haar was getoupeerd en blond/zwart geverfd, en ik had gelakte nagels! Dat heeft mij in Nederland tegengewerkt. De opkomst van grunge was natuurlijk funest voor mijn soort muziek en presentatie. Japan reageerde juist anders. Daar mocht alles wat ik deed juist wel. Mijn toenmalige platenmaatschappij (Polydor) zag er natuurlijk brood in”.

Voormalig Valentine-lid John Ewbank werd de muzikale hofleverancier voor Marco Borsato. Hij nam meteen je hele band en crew mee. Hoe kijk je tegen dit succes aan?

Robby: “Ik gun John alle succes. Hij kon zijn talent verder ontwikkelen, want bij mij was hij slechts live-toetsenist. Hij schrijft zeer succesvolle nummers. Dat vind ik soms een beetje wrang, want ik vind mezelf beter dan John!”

Als je opnieuw zou mogen beginnen als muzikant, wat zou je anders doen?

Robby: "Veel fanatieker optreden, want dat heb ik altijd gewild. Tijdens mijn debuut was ik 22 en best naïef. Ik liet alles aan mijn toenmalig management over die vrijwel niets deden aan promotie. Ik heb veel jaren weggegooid door niet live te spelen. Mijn platen vonden gretig aftrek in Japan, en daarvan kon ik goed leven. De rest interesseerde mij niet.
Ook was ik heel fanatiek bezig met een pianostudie. Daarmee ben ik gestopt toen 'Over And Over Again' uitkwam. Onlangs heb ik deze studie weer opgepakt voor een klassiek nevenproject. Toen merkte ik pas wat ik heb laten liggen. Heel spijtig! Momenteel ben ik weer een half jaar bezig, maar nog niet op het gewenste niveau. Ik studeer me elke dag de pestpokken op werken van Mozart, Beethoven en Chopin!

Wat houdt dit nevenproject in?

Robby: "Het wordt een cd met klassieke stukken die ik zelf heb geschreven. Ergens in 2009 zal het uitkomen... hoop ik.