“Niet in het middelpunt staan zou fijn zijn”

Kohfie Konnect’s Tenshun

Maurice Kamps ,

Een uitgebreid interview met de Limburgse tak van de Amersfoort-Rotterdam-Sittard-connectie: Tenshun alias de Tsaar Punchline, alias Orkaan Lenny.

Kohfie Konnect’s Tenshun

Eind vorig jaar was er Ineens ‘HETISZOVER’, de langverwachte debuutcd van Kohfie Konnect, dat naast Tenshun bestaat uit Jiggy Djé, Terilekst en dj Frankie Boxcutta. “Ik was al een tijdje niet in Amersfoort geweest en toen hebben we ‘Keihard’ gedaan en hebben er gelijk een clip bij kunnen schieten. Van daaruit is het eigenlijk gaan rollen, zullen we nog een track doen, we hebben Turrie gebeld voor meer beats.”

Jiggy besloot zijn tweede soloalbum in de koelkast te zetten en zijn ’Keihard’ werd het uitgangspunt van de Kohfie Konnect cd, waarvan al vier jaar geleden sprake was. In het diepste geheim werd ‘HETISZOVER’ opgenomen. “Mensen zeggen nu: jullie hebben zo lang gedaan over het album, maar we hebben er juist heel erg kort over gedaan, het heeft alleen heel erg lang geduurd voordat we iets hebben gedaan.”

Op de cd staat het nummer ‘Brrrak’ featuring Papa J., met wie Tenshun vanaf de middelbare school rapt. “Batlletracks met punchlines, dat is iets waar ik binnen hiphop mee opgegroeid ben en wat ik altijd al heel erg cool vond”, herinnert hij zich. “Dingen zoals Grandmaster Caz: “You could be mayonaise or mustard, but you can never catch up”, Lord Finesse, Big Daddy Kane, mensen die met punchlines en grappige dingen kwamen. Papa J. en ik waren altijd heel erg bezig met taal en taalgrappen. Dat kwam je ook in hiphop tegen: om cool over te komen gingen ze zich vergelijken met dingen en dat vonden wij heel interessant.”

“Een punchline is een vergelijking met ‘als’ en ‘dan’ en eigenlijk zegt onze eerste naam Methaphor Madness het al, want een metafoor is een vergelijking zonder ‘als’. We waren minder met punchlines bezig, al gold dat alleen voor de tracks, want voor de rest waren wij alleen maar aan het battlen: mc’s battlen, elkaar battlen, freestylen.”

Rond 1993 begonnen Tenshun en Papa J. zelf beats te maken. Methaphor Madness verzorgde het voorprogramma voor landelijke hiphopgroepen. “Onze beats waren al apart ten opzichte van wat de rest van Nederland deed.”, vertelt hij. “Minder de toen populaire boombap hiphop, maar melodieuzere, meer gelayerde beats, op een geliktere manier afgeproduceerd. De jongens van Spookrijders waren best wel onder de indruk van wat mensen hier in het Zuiden deden, want dat hadden ze nooit verwacht en ook Shy Rock vond ons nice en dat was erg cool, want dat waren allemaal een soort rollmodels binnen Nederlandse hiphop.”

Ook al waren er kansen toe, de oversteek over de Grote Rivieren werd niet gemaakt. Via de Sittardse rapper Chaperone kwamen tapes bij dj Precyzle terecht, die diens groep, het verwante Straight Outa Line, wilde laten optreden tijdens BBoy Extravaganza in Paradiso. “Als je iets betekende in de hiphop in Nederland, ging je daar optreden”, herinnert Tenshun zich. “Maar dat is er nooit van gekomen. We zeiden: "Ja, dat is geen probleem.", maar we vonden het zo ver weg en dan komt weer dat luie dat hier in Limburg altijd speelt naar voren. We zaten liever elk weekend beats te maken en te schrijven, dan te investeren en te netwerken, daar maakten we geen muziek voor eigenlijk…”

Straight Outa Line viel uit elkaar en ook Metaphor Madness werd opgeheven, waarna Tenshun, Papa J. en Chaperone met dj Jack Scagnetti verder gingen als Hidden District. Ondanks dat het viertal hiphop van een zeer hoog niveau maakte, verscheen er nooit iets van hun. Wel was Tenshun te horen op de cd ‘One On One’ van lounge / funk band Down South, een project van Bart Oostindie en Mike Roelofs, die in 2004 verscheen op MCP Records van Volumia!’s Manager HP.

“Daarop vroeg HP mij naar de studio te komen. Hij wilde mij als soloartiest tekenen, daar wilde ik sowieso niet aan, ik wilde wel mijn jongens meenemen. De opdracht was om drie tracks te geven die radiovriendelijk waren, ik had complete artistieke vrijheid, buiten die drie nummers. Het voelde voor mij een beetje als mijn ziel verkopen.“ De opnames verdwenen in de kluis. Daarna stopte Hidden District.

“Hoor n’s hoe ik woorden twist als Boris Jeltsin.” Een spontane freestylesessie in Fenix, een van de toehoorders is Terilekst. “Later vertelde hij dat het de eerste keer was dat hij iemand op deze manier Nederlands hoorde rappen, buiten Extince”, herinnert Ten zich. “Hij freakte daar heel erg van, want hij was gewend dat iedereen rapte zoals Osdorp: hele lange zinnen die rijmen op het laatste woord.” De producer was bezig met zijn eerste album en nodigde de Sittardenaar uit bij een vriend die in Eindhoven woonde, ene Kees. De rest is geschiedenis….

Bij SpaceKees leerde hij Jiggy Djé kennen en omdat hij niet alleen naar de Lichtstad afreisde, kwamen een hele rits Sittardse rappers op Terilekst’s ‘Voor De Medevens’ terecht. In het Amersfoortse koffiehuis Coffee Connection ontstond een nieuwe groep, vanaf dat moment was Nederlands zijn voertaal.

“Je kon meer creativiteit kwijt, die battleshit kwam beter tot uiting, woordgrappen in het Engels waren óf corny óf vergezocht en moeilijker te begrijpen”, legt hij de keuze voor zijn eerste taal uit. “Als Kohfie Konnect zegt ‘veld sla’, dan begrijpt dat iedereen. ‘Veld’, ‘slaan’, ‘uit het veld slaan’, ‘veldsla’, die connectie is makkelijker. (“…als ik rappers uit het veld sla. / Als winter breng die peen” uit: ‘Brrrak’ Kohfie Konnect met Papa J. –M.K.) Het is wel fijn als mensen je verstaan anders heeft het geen zin om iemand uit te schelden, de denkbeeldige m.c. voor je.”

Heeft hij die ook altijd voor ogen als hij schrijft? “Nee, je zegt al snel dat je de beste bent en dan zijn anderen slechter, maar je weet ook wel dat dat betrekkelijk is”, relativeert Tenshun. “Ik bedoel: ik zou misschien wel de beste battlerapper kunnen zijn, maar niemand heeft ooit een track van mij gehoord waarin ik een echt verhaal vertel, buiten Turri en Kees, een track als ‘Het Is Er’ (over liefde-M.K.)”

“Er zijn andere mensen die veel beter zijn in het storytellen, of maatschappijkritische teksten en ik ben geen gangster, dus kan ik geen gangsterteksten gaan doen, omdat ik dat leven niet heb geleid. Daar kan ik niet de beste in worden en tekstueel gezien: de beste, wat is de beste? Het is voor iedereen anders, de een vind de flow belangrijk, de ander de inhoud, de ander het woordgebruik. De objectief beste is niemand.”

Wil hij ook die andere kant van hem gaan belichten? “In principe wel, een track als ‘Niets Nieuws’ (met Jiggy Djé, Hux B. en Terilekst-M.K.) gaat al ergens over, al is het aan de ene kant wel een heel corny onderwerp, maar wel met een nieuwe invalshoek: het is allemaal niets nieuws.” (“Ik zie en hoor toch wat er staat in de ochtendbladen / Plaatsen waar dood en verderf zich in de massa graven / Ik vraag mij af hoe ik ’s nachts vredig kan slapen / Ben ervoor afgestompt als leprozen ledematen.”-M.K.)

“Maar wat ik daar spit, spit ik weer met punchlines, of woorddingen, of hoe je het wilt noemen, maar dan wel over iets dat mensen raakt ofzo. Vroeger rapte ik met Hidden District wel over onderwerpen als de vader van een vriend die overlijd of hoe je in het leven staat, hoe religie je beïnvloed, dingen die je bezig houden.”

“Om de meest echte m.c. voor jezelf te zijn is natuurlijk door te vertellen over je eigen dingen, want dat is datgene waar jij het beste in bent, omdat niemand jou leven heeft geleid”, gaat hij verder. “Maar om dat goed te doen, dat is heel moeilijk. In het Engels kun je het makkelijker verpakken, maar de Nederlandse taal is heel direct. Als je persoonlijke dingen gaat vertellen, is het heel moeilijk dingen verborgen te houden en het is heel confronterend. Zeker mensen die dicht bij je staan weten direct waar je het over hebt, dat is een stuk van jezelf bloot geven en dat is best moeilijk. Zeker voor iemand zoals ik, die eigenlijk niet in het middelpunt wil staan of teveel van zichzelf wil laten zien.”

Een opvallende uitspraak van een rapper. “Toen Ghostface uitkwam, loved that, iemand van wie je niet wist wie het was. Nas heeft het er ook wel eens over gehad dat hij eigenlijk ook niet de persoon wilde zijn die in het middelpunt stond en onbekend willen zijn en alleen beoordeeld zou willen worden op datgene wat hij bracht. Niet in het middelpunt staan zou wel fijn zijn. Daarom haat ik het ook om gefilmd of gefotografeerd te worden.”

Tenshun’s puchlines worden door zijn vakbroeders geroemd. Hoe ontstaan ze? “Een punchline schrijven is niet moeilijk, het gaat meer om het leggen van de verbanden. Ik ben dik als… wat associeer jij met dik? Dik Trom, Billy Turf, Bessie Turf, snap je? Iedereen maakt wel een grapje dat dikke mensen over de grond rollen, dikke mensen rollen, dan krijg je rollenspel, met spel kan je weer wat doen…dat is het.”

“Om dingen bloot te geven: in ‘Konnex Level’ met Excellent heb ik een line: “Ik zet je d’r uit als een glaszetter”. ‘D’r uit’ is ergens uit gaan, maar ‘de ruit’ is ook een ander woord voor ‘het raam’. Die heb ik te danken aan Chaperone die ooit de klas werd uitgestuurd. Toen zei de leraar: “Daar is de deur!”. Chaperone zei: “Ja, daar is het raam”, lacht hij. “Toen zei de leraar “D’r uit!”, “Nee, het raam.”

Hoewel Ten al rapt sinds de basisschool, is zijn palmares gering. “Muziek maken is leuk en dat is mijn drijfveer", legt hij uit. "Optredens doen en albums maken zijn in principe bijkomstigheden en dat is misschien wel de reden waarom ik weinig materiaal uit heb, omdat ik dat niet zo belangrijk vind. Het is geen doel.”

Gaat hij nog Tenshun tracks uitbrengen? “Ik blijf altijd solodingen doen, maar of mensen die ooit horen, is maar de vraag. Of ik ze af maak is één, ten tweede of ze verkrijgbaar zullen zijn. Ik praat altijd over een soloalbum, maar of ik dat daadwerkelijk ga doen dat weet ik niet. Ik ben niet iemand die snel iets afmaakt in muziek.”

Waarom is dat? “Omdat ik het heel vaak niet nodig vind. Ik ben iemand die van oudsher altijd in een groep heeft gezeten, het hele concept om solonummers te maken is…” (denkt na) “redelijk nieuw ofzo. Vroeger zei je wat je wilde zeggen over een onderwerp in zestien bars en J. en Chaperone ook. Maar als je nu zelf achtenveertig bars moet schrijven over dat onderwerp en een refrein, dat is een heel andere manier van werken. Misschien dat er ooit een album van mij uitkomt met dertig tracks met één verse”, lacht hij. “Of andere dingen met J., dat ik Hidden District weer nieuw leven in blaas, in het Engels, het kan allemaal.”