Eens even kijken… Kerstdiner helemaal tot stront verwerkt? Check! Bakkebaarden gekamd? Check! Vriest het buiten en klinkt binnen hartverwarmend gitaargescheur? Check! Luchtgitaar gestemd? Check! Steken wijsvinger en pink fier omhoog? Check! Conclusie: het is 28 december en Fisk en Triggerfinger spelen in de Bosuil! Een fiks potje rock n’ roll, dat grijpt je!
Echo’s van Led Zeppelin, Creedence Clearwater Revival, Motörhead, ZZ Top, Jimi Hendrix en Deep Purple klonken door Weert. Veel van deze muzikale voorbeelden mogen dan oud, bejaard en in enkele gevallen zelfs dood zijn, de muziek die vandaag klinkt is nog fris als bier en hard als de pik van een tuinkabouter. Er werd erg spits afgebeten door Fisk, een driemansformatie uit Roermond met leden uit onder meer The Filthy Red Horse. “Give It Some More” klinkt er, en Fisk is nog maar net begonnen met scheurende riffs en overdonderende snelheid.
Snelle, kale, pure rock, dat is waar Fisk voor staat. Fisk maakt een diepe buiging naar alle hiervoor genoemde muzikale helden met betonnen drums, scheurende zang, jankende solo’s en natuurlijk koe-bel, omdat je daar nu eenmaal nooit genoeg van kan hebben. ‘Make Out’ kent een verrassend, jazzy intermezzo, waarin een golf van gitaarsolo over de bas en de drums rolt. In ‘Most Of All’ wordt de snelheid weer abrupt opgevoerd. “Is het moeilijk, dat Engels?” vraagt zanger/bassist Sam aan het publiek, dat dus echt te zachtjes meezingt met ‘Do It Like Monkeys’. Zonder hulp had de Antwerpse hoofdact de zaal ook op kunnen stoken, maar een betere opwarmer als Nu Of Nooit 2009-deelnemer Fisk had Triggerfinger zich niet kunnen wensen.
3VOOR12- radioman Eric Corton verontschuldigde zich tijdens de uitzending van de Song Van Het Jaar-verkiezing begin december voor zijn vloeken. Hij bekende het draaien van de single ‘First Taste’ telkens te laten vergezellen door een ferm “Godverdomme”. Sowieso al goed te snappen, maar helemaal als je Triggerfinger live bezig ziet, want G#VD@&* wat een band. Drummer Mario heeft meer energie dan een Duracel-konijn, zanger/gitarist Ruben heeft een venijniger grijns dan Basil Fawlty en meer sexy moves dan Elvis en bassist Monsieur Paul, oftewel De Grote Vriendelijke Reus maakt al voldoende indruk met z’n Zijn.
De roze-glinsterende backdrop achter het podium en de merchandise-hoek, de twee enorme basdrums, de strakke pakken en de verzameling prachtige gitaren die tevoorschijn gehaald worden getuigen van een enorm gevoel van stijl. Al die visuele moeite is niet voor de k*t z’n k*t geweest, want samen met de lawine van rauwe rock die door een toren boxen van 10.000 Watt wordt uitgeschud over het publiek zorgt het als geheel voor een overdonderende totaalervaring.
De nummers ‘Is It’, ‘Short Term Memory Love’ en natuurlijk ‘First Taste’ van het laatste Triggerfinger-album ‘What Grabs Ya?’ zorgen ervoor dat het na afloop in de Bosuil nog lang gonsde van termen als “schandalig goed” en “geef die band een speelverbod, andere bandjes hebben het al zo moeilijk”. Ruben Block dankt met chocoladezachte Vlaamse tongval het aanwezige en het gehele Nederlandse publiek hartelijk voor het fijne afgelopen jaar. De eerste toegift is ‘No Teasing Around’ van Billy “The Kid” Emerson. Zanger Ruben staat alleen op het podium en perst al de blues uit zijn sinaasappel. Samen met de rest van de band zal hij de Bosuil smeken mee te “Yeah-yeah-yeah”-en met ‘Mercy’ van Duffy. Vaak wordt gezegd dat een cover, uitgevoerd door wie dan ook, nooit het origineel kan benaderen. Gelukkig is hier ook niet te spreken van benaderen, maar van er dik overheen gaan.
Als dat nog niet genoeg was pakt bassist Monsieur Paul de microfoon en vraagt zijn vanaf de zijlijn meekijkende vriendin ten huwelijk. Aaah, ontroering alom, Shrek en Fiona gaan trouwen! Buiten beginnen bloemetjes te smelten en ijs te bloeien van zoveel liefde in de Bosuil. Iedereen voor wie de lust nu is aangewakkerd mag langskomen op 5 februari in de AB te Brussel, waar Triggerfinger het nieuwe jaar weer op gepaste wijze kan beginnen.