Deze avond wordt geopend door de Venlose powermetalband Mytholic. Ondanks herhaalde pogingen van zanger Willy om het publiek wat dichterbij te krijgen is de halfvolle zaal aardig enthousiast en gaat de band zelf lekker loos. Willy’s lage en hoge zang worden afgewisseld, hetgeen tot een mooi totaalbeeld leidt. 

De powerriffs van gitaristen Peter en Edwin worden stijlvol opgevolgd door enkele rustige stukken. Hier en daar vallen er binnen de nummers zelfs nog wat nu metal stukken te ontdekken, wat het geheel alleen maar aangenamer maakt. Jammer is alleen dat de toetsen die wel op de cd-opnames staan niet zijn terug te vinden tijdens de optredens. Al met al is Mytholic een band die er strak bij staat en een goede performance laat zien.

Nadat Mytholic het podium verlaten heeft, wordt het podium enigszins aangepast voor de Nederweertse band Ripsaw. Hierbij wordt niet alleen de microfoonstandaard voor zanger Rove lager gezet, maar worden er ook twee kasten met de tekst Ripsaw op het podium gezet, die niet veel later voor een indrukwekkende lichtshow zorgen. De band laat geen minuut voorbij gaan om niet zowat het podium af te stuiteren. 

Het publiek is na een aantal biertjes, de nodige cola en de powermetal van Mytholic al aardig opgewarmd en het is te zien dat er ook in de zaal wat beweging begint te komen. Ripsaw brengt een mengelmoes van stijlen ten gehore, maar de nadruk ligt op de groove, waardoor de nummers snel opgepikt worden. Helaas verliest de band daardoor ook snel de aandacht. Na een aantal nummers is hun manier van muziek maken niet zo spannend meer.

Het publiek heeft niet al te lange tijd om na te denken, want het is tijd voor de Maasbrachtse metal cover band Stormrider. Judas Priest, Metallica, Annihilator zijn enkele bands die gecoverd worden, en hoe. Het publiek is nu al aardig beschonken en iedereen deint mee op de nummers, als je het deinen kan noemen tenminste. Drummer Spike rost er heftig op los terwijl zanger Stockbroeks de longen uit zijn lijf schreeuwt, als wel zingt. 

Doordat het repertoire van deze band een groot bereik heeft, is Stormrider alles behalve saai te noemen. Terwijl gitarist Bastiaan gekke bekken en moeilijke gezichten trekt tijdens zijn gitaarspel wordt aan de andere kant van het podium door Marcel een virtuoos gitaarspel ten gehore gebracht. Het is jammer dat de band geen eigen nummers speelt, want een aanvulling hiervan op de covers zou de ideale mix opleveren. Misschien een idee voor de toekomst?

Na het optreden van Stormrider is deze metalavond in Perron55 weer tot een einde gekomen. Met een voldaan gevoel is het wachten op de nieuwe metalavond van Metal Luuk.