De show in de bijna uitverkochte Maaspoort in Venlo is het eerste Limburgse optreden dat Stevie Ann in het kader van haar theatertour doet. Aan het begin van de avond verwelkomt ze dan ook alle familie en vrienden die in de zaal zitten, en laat ze even weten blij te zijn om weer in Limburg te zijn. Het optreden begint met een aantal rustige nummers, waarna het al snel tijd is voor ‘Getaway’ en het van het debuutalbum afkomstige ‘You Versus Me’. Erg mooi zijn de uitvoeringen van ‘Closer To The Heart’ en ‘As Cold As You’, dat Stevie Ann solo ten gehore brengt. Ook erg mooi is de uitvoering van de nieuwe single ‘Baby Blue’. Het blijft iedere keer weer opvallen, dat de stem van Stevie Ann er eentje is die alles schijnt te kunnen, en altijd krachtig en zuiver blijft klinken. Een groot compliment moet er ook gemaakt worden voor de band. Met bassist Eric Coenen (Ilse de Lange, Margriet Eshuijs, Blowbeat) in de gelederen is de nodige ervaring aan boord, en dat is goed te merken. De rest van de band bestaat verder uit Sjoerd Rutten (drums) en Maarten van Damme (gitaar). Waar vroegere bandleden nog wel eens de neiging hadden om zelf te laten zien hoe goed ze wel niet zijn, speelt deze band volledig in dienst van Stevie Ann. Die dan ook alle ruimte krijgt om haar talent met de zaal te delen. We kennen Stevie Ann voornamelijk van de mooie en rustige luisterliedjes, maar bij de keuze van de covers is er duidelijk rekening mee gehouden, dat Stevie Ann en haar band er ook van houden om af en toe helemaal los te gaan. De manier waarop Stevie Ann het nummer ‘Do I Move You’ van Nina Simone ten gehore brengt, mag gerust indrukwekkend genoemd worden, en datzelfde geldt voor het in een rockversie gespeelde ‘Personal Jesus’ van Depeche Mode. Op de eerste plaats is en blijft Stevie Ann een begenadigd zangeres, en een goede gitariste, die buiten haar krachtige stem en haar gitaar niet veel nodig heeft om te overtuigen. Als gastvrouw voelt ze zich aan het begin van het optreden nog niet helemaal op haar plek, maar al snel pakt ze die rol beter op. Dat blijkt onder andere door de grapjes en inleidingen bij een aantal nummers. Waarbij ze een nummer als ‘You Versus Me’ bijvoorbeeld kenmerkt als een nummer van een 16-jarige die nog niets heeft meegemaakt. Na de nummers ‘Daybreak’ en ‘Girl Next Door’ volgt nog de toegift die bestaat uit twee nummers, ‘One Year Of Love’ en ‘Give It Up, Or Let Me Go’. Maar daarna is toch echt voorbij. Aan het einde van de avond moeten we concluderen dat de zangeres en artieste Stevie Ann langzaam maar zeker volwassen wordt, maar ook dat ze het trucje van het spelen in een theater al behoorlijk onder knie te heeft. Met haar theatertournee heeft Stevie Ann alweer een plek gevonden waar ze haar nummers kan spelen. Gezien de aard van haar nummers ligt het in de verwachting dat dit niet de laatste keer zal zijn, dat we haar in het theater tegenkomen, en dat kunnen we alleen maar toejuichen.