In de zaal is het rumoerig, er heerst een gezellige, Limburgse sfeer. Sneakerfreak, een jonge band bestaande uit twee gitaristen en een zanger, opent de avond met het nummer ‘Sweet’. De zanger heeft een tamboerijn in de handen en volgt de maat mee. Rustige, melancholische muziek zweeft door de zaal. Het publiek begint langzaam de heupen te wiegen en mee te deinen op het ritme. Voor we écht betoverd raken en onszelf verliezen in gedachten aan warme zomer avonden, is het voorbij. Room Eleven komt even later het podium op. Zangeres Janne, weet meteen de aandacht volledig op zich te richten in haar felgekleurde jurkje, blauwe panty en bruine laarsjes. Het blonde popje start de avond met het nummer ‘Hey, Hey!’ van hun nieuwe album ‘Mmm… Gumbo’, de zaal hangt aan haar lippen. Na een paar nummers vraagt Janne of Heerlen het nog wel leuk vind, omdat ze van het geklets een beetje ‘onzeker wordt’. Welkom in Limburg, Janne! De zaal kijkt haar glunderend aan om vervolgens gewoon met een biertje in de hand rustig door te babbelen terwijl men geniet van de mix van jazz, pop en blues die de zaal instroomt. Als ik zelf naar de bar loop om een drankje te bestellen, merk ik dat de publiek mijn mening over de avond en de zangeres deelt. "Bewonderenswaardig", fluistert een man tegen een vriend. "Ich ving’er echt knap!", blèrt een vrouw in het dialect. "Wat ‘n sjtem". Het is waar. Zangeres Janne weet grote hoogtes te bereiken en iedereen mee te slepen in haar lied. De band komt door haar stem en verschijning hier een beetje op de achtergrond door te staat, alhoewel iedereen vanavond toch wel zijn spetterende solo krijgt. Aan het einde van het concert wordt er nog een meid genaamd Floortje het podium op gehaald, die samen met de zangeres van Room Eleven een duet zingt. Door geen noot mis te zingen kan Floortje op een groot applaus rekenen en veel Limburgse trots. Wie weet zullen we nog veel van haar horen. Room Eleven sluit af met het nummer ‘Sad Song’ dat iedereen meezingt.