Hakken in de moshpit met Aux Raus

Het dak gaat eraf, maar Fenix blijft heel

Ernest Poelma, ,

Wat krijg je als je hardcore-punk met hardcore-gabber mixt? Juist, het unieke geluid van Aux Raus. Dit is de ultieme cross-over tussen de twee muziekstijlen die voornamelijk door (bijna) kale mannen wordt gedomineerd.

Het dak gaat eraf, maar Fenix blijft heel

Het lijkt in eerste instantie een vreemde combinatie: hardcore-techno gemixt met hardcore-punk, maar het werkt wonderbaarlijk goed als Aux Raus het ten gehore brengt. Zo goed dat het duo de 3VOOR12 Award 2007 voor het album ‘This Is How This Works’ in zijn zak kon steken. De basis van de composities van het Amsterdamse tweetal is een keiharde gabberbeat op smaak gebracht met technobiebjes en -bliepjes, waarna het geheel geflambeerd wordt met behulp van een flinke scheut elektrische gitaar en ontvlamt door de schreeuwerige zang van frontman Bastiaan Bosma. Waar in de studio-opnames af en toe nog ruimte is voor melodielijnen, vallen die live vrijwel volledig weg. Maar dat mag de pret niet drukken, want op het podium heeft Aux Raus maar één doel voor ogen: raggen! Het samenspel tussen beat en punk zorgt voor een enigszins vreemd schouwspel op de dansvloer. Fans van het eerste uur wisselen old-school hakken af met een moshpit en geven Bastiaan Bosma en passant de gelegenheid tot een korte crowdsurf. De energie op het podium straalt uit naar de zaal en het duurt niet lang voor de eerste lefgozer op het podium kruipt. Bastiaan springt vervolgens zelf in het publiek en de rollen zijn omgedraaid. Het kan allemaal vanavond. Na een democratisch gekozen toegift staat zelfs de gehele dansvloer naast Aux Raus op het podium om gezamenlijk mee te springen op het sfeervolle ‘Rasthof Deutschland’. Volgens intimi eindigt een optreden van de heren niet zelden met een compleet naakte frontman op het podium. In dat opzicht houdt hij zich nog behoorlijk in en misschien maar goed ook, gezien het aantal fans dat direct zijn voorbeeld volgt als hij zijn T-shirt uittrekt. Uiteindelijk kom je niet naar Aux Raus voor het stripteasetalent van zijn fans maar voor de energie en de muziek (in die volgorde) die het de zaal in slingert. En die muziek? Gabberpunk. Denk aan Freezepop met distortion, CSS met ballen, Atari Teenage Riot zonder breakbeats, kortom: Aux Raus is bruut, beestachtig en fel. Groot is het contrast met enkele filmpjes op MySpace en YouTube, waar de mannen gemoedelijk, misschien zelfs wel enigszins verlegen, in gesprek zijn met hun ouders over hun muzikale carrière. Met als kers op de taart een privéconcert in huize Bouwman.