Twee tegengestelde bands achter elkaar op Pinkpop 2008. De luisterliedjes van de Nederlandse softrockers Racoon en de snelle stuitermelodietjes van Zweedse powerrockers The Hives. Als we beide optredens tegen over elkaar zouden zetten in de setting van een voetbalcompetitie, dan zou Racoon de thuiswedstrijd glorieus verliezen. Nederland - Zweden: 0-1. In 2006 stond Racoon op Pinkpop; 3VOOR12/Limburg was toen niet al te enthousiast. Vandaag staat de band onder vrijwel dezelfde omstandigheden (veel zon en op het hoofdpodium) opnieuw op Pinkpop. De band staat deze zomer op ongeveer elk noemenswaardig festival en kan dus bijna onmogelijk gemist worden door de frequente festivalbezoeker. De band speelt daarom ook op routine en weet, met uitzondering van de echte fans natuurlijk, het voornamelijk in het gras liggende publiek niet overtuigen. Zanger Bart van der Weide weet niet te stoppen met het trekken van gekke bekken en maken van rare geluidjes wat op den duur (of eigenlijk al heel snel) irritant wordt. De nummers van de Zeeuwen zijn in ieder geval voor één ding goed: lekker wegdutten in de nog steeds volop schijnende zon. (EL) Ironische arrogantie met een stropdas. The Hives overtroeft iedere grote band van deze aarde door zijn dubbel-klassieker ‘The Black ’N White Album’ te noemen. Ironie is sarcasme met een lachje. Gelukkig zijn de pakken, de versterkers, de microfoon en het drumstel, tot de stokken van drummer Chris Dangerous aan toe ook zwart en wit, anders zou zo'n albumtitel helemaal nergens op slaan natuurlijk. Zweedse sneeuwstormen razen over Landgraaf. In 2004 liet The Hives op Lowlands de zon schijnen en Howling Pele wilde het weten ook: “Klap voor me, verdomme! We stopten de regen, wat willen jullie nog meer!?” Vandaag wordt het publiek weer op de vingertjes getikt: "ik heb jullie niet gezegd om te stoppen met applaudisseren! Ik zei dat jullie moesten beginnen, maar nooit heb ik gezegd dat jullie moesten stoppen met klappen!" Deze woorden zijn een onderdeel geworden van de tot in de puntjes verzorgde huisstijl van The Hives. Als je aan die strakke lay-out een beetje zelfspot en een glimlach toevoegt krijg je zo'n heel veld wél van voor tot achter met je mee. En lullig om te zeggen, maar ze hadden gewaarschuwd. Sterker nog, The Hives is een raket die het podium doet ontploffen bij de lancering en het publiek mag zelf aftellen: "Tic-tic-tic-tic-tic-tic-tic-tic-BOOM!" Keer op keer vraagt Howlin' Pele of het veld het optreden van The Hives ervaart als positief. Ja, Pele, H.I.V.E.S.-positief! (ED)