Breakcore is het aan Gilles de la Tourette en ADHD lijdende neefje van drum ‘n’ bass. Souldrummer Gregory ‘GC’ Coleman’s slagen uit ‘Amen Brother’, de amenbreak in de volksmond, vormen de basis van het subgenre. Dankzij de huidige techniek stuiteren zijn oorspronkelijke drums als genetisch gemanipuleerde gedrochten de studio’s uit. Gelukkig hoeft Coleman het niet meer mee te maken… Ex-Zero liet zich ook niet onbetuigd: op zijn ‘Hey Johnny Depp’ en ‘Rave-O-Lution’ E.P.’s was het ritme van de slagwerker van The Winstons letterlijk en figuurlijk zo verknipt dat de funky drummer ver te zoeken was. En dat danst lastig. De ‘One Blood’ E.P. is hierop een aangename uitzondering. Ook dit maal duikt de producer drie massavernietigingswapens op, maar ondanks dat hij Beenieman’s hit vertaalt als ‘Dancehell Queen’, behoort het nummer tot zijn meest toegankelijke werk tot nu toe, waardoor ook de minder avontuurlijke dansers als ondergetekende er mee uit de voeten kunnen. Je ziet de Sittardenaar lachend achter zijn pc zitten als hij tegen het einde de amen-schuif dichttrekt en het oorspronkelijke dancehallritme onverstoorbaar door laat lopen. Op ‘One Blood’ steelt Ex-Zero The Game’s Chevy en scheurt er met 180 mee door South Central, met Junior Reed op de achterbank. Met die snelheid is een drive-by uitgesloten, maar trefzeker is hij zeker. Jungletrack ‘Back To The Old School’ neemt ons mee naar het begin van de jaren negentig, de tijd van de raves, smileys en fluorescerende kleding . Het vrolijke piano akkoord en de ‘Champion Sound’ -baslijn sorteren het beoogde effect, de ratelende en rammelende breaks van een paar jaar later houden het interessant.