Supersonisch rockkwartet Reckless Pilots opent deze Nu Of Nooit Finale in de Bosuil. Scheurende riffs, scheef opgetrokken bovenlippen, gitaren al spelend optillen, een echte solo-gitarist, ziet erg rock n’ roll uit allemaal. Alsof Motörhead, Lenny Kravitz en Led Zeppelin samen een Black Jack-avondje hebben. Of misschien gezellig aan de thee zitten, want hoewel Reckless Pilots een stevige goedlopende pot rock neerzet blijft toch het gevoel hangen dat het allemaal wel leuk klinkt, maar dat alles daarmee ook gezegd is. Ja, alleraardigst bandje, dat Reckless Pilots. (ED) Als tweede zit er deze finale een vreemde eend in die bijt. Aan rapper Ad Rem de moeilijke taak een rock-geïnteresseerd publiek op te jassen. Voor zijn opzwepend podiumgedrag werd hij tijdens voorronde 3 benoemd tot muzikant van de avond, dus aanvaardt hij deze taak met verve, en slaagt zowaar ten dele. Samen met Blaaskaak, DJ Vieze Vingerz en gitarist Niels krijgt Ad Rem de zaal toch redelijk warm. De melodische zangstukken in “Laat me mn ding doen” klinken nu zuiverder dan in de voorronde, maar hebben hun rauwe kracht behouden. Ook de kijkjes in zijn ziel die Ad Rem vrijwel zonder verdere muzikale of ritmische begeleiding geeft tijdens twee solo raps, wekken bewondering op bij het publiek. Ad Rem zal deze finale eindigen als vijfde, en daarmee blijft hiphop het verdronken kalfje van Nu of Nooit. (ED) De derde act was SAT2D. Deze raadselachtige afkorting staat voor Snow Whites and the 2 Dwarfs. De groep trok bijzonder de aandacht vanwege het feit dat twee van de vier bandleden van het vrouwelijke geslacht waren. Aangekondigd als een "punkband met prinsesjes" maakten ze de verwachting volledig waar. Met harde drums en een vuig gitaargeluid was het geluid bepaald niet meisjesachtig te noemen, en de stem van de zangeres had "power". Na een pakkend openingsnummer, volgden enkele nummers die herinneringen opriepen aan Greenday en Avril Lavigne. Maar helemaal los kwamen ze in hun song "Mr Paradise". Opzwepend, hitgevoelig, hypnotiserend. De uitschieter in het hele programma dat die middag en avond te horen was in de Bosuil. De indruk die achterblijft is zeer positief. Ook bij de jury, blijkt uit de uitslag. SAT2D wint Nu of Nooit. (RE) Tijdens het derde (!) en laatste nummer van het loodzware doom-stoner-kwintet Bitcho kijken tientallen verveelde hip geklede tienersnoetjes sip richting podium. “Bitcho, was dat niet dat kekke meisjespunkbandje? We hadden ons toch iets anders voorgesteld van een stoere frontman met weelderige dreadlocks en ontbloot bovenlijf!,” valt er van de beteuterde hoofdjes af te lezen. Bitcho is zeker zware kost, een soundtrack van de opera Korgie and Tresj, waarbij het podium verandert in een bizar, obscuur verlicht landschap met twee bebaarde bassisten en dikke geluidsmist, waarin uit de verte vocalist Lei opdoomt. Het tweede nummer begint nog trager dan het eerste, waarna de krakende bassen inzetten en de echoënde drums zorgen voor de dikke klonten in de pap die gevreten wordt door het andere deel van het publiek. Dit is oer-Rock ‘n Roll, eerlijk en Rechtuit ‘n Hard! (ED) Als vijfde band stormt de hartveroverende band Très B het podium op. Hartveroverend, want wat is er cooler dan een meisje dat speelt op een elektrische basgitaar waarvan de klankkast is vormgegeven als een vlinder? Niets toch? De bassiste/zangeres Misia Furtak wordt ondersteund door drie mannen, een internationaal gezelschap, maar allemaal woonachtig in Maastricht, en samen zetten ze een tot in de puntjes verzorgde show neer. Visueel was het een belevenis. De show kenmerkte zich door een grote originaliteit en perfecte interactie met de zaal. Bij een lied was het zelfs bellenblazen geblazen! Muzikaal zet Très B een hoge standaard neer, met een set uitgebalanceerde songs. Opvallend: het gebruik van niet-standaard instrumenten, zoals een speelgoed-blaasorgel. En natuurlijk vooral de stem van de van orgine Poolse zangeres: zij beschikt over een pittige rockstem, maar weet ook andere registers aan te boren. Bij een band die zo'n spannend visueel spektakel neer kan zetten als Très B word je benieuwd wat zo'n band zou doen als ze in staat werd gesteld een videoclip op te nemen. De prijsuitreiking aan het eind deed precies recht aan dat gevoel. In de uitslag van Nu of Nooit werden ze tweede, maar ze wonnen wel de originaliteitsprijs die gepaard gaat met de mogelijkheid een videoclip te maken. Gerechtigdheid! (RE) Tussen de laatste finalist en De Uitslag geeft Nu of Nooit 2007-winnaar Viberider een optreden. Een optreden met een nieuw begin en een nieuw einde met daar tussen in vertrouwde nummers zoals de ‘On And On’, ‘Evolve The Long Lead’ en de Dire Straits-cover ‘Money For Nothing’. Gitarist Ferry laat tijdens het optreden weten dat Viberider veel profijt heeft gehad van het winnen van Nu Of Nooit 2007. “Dat de winnaar van dit jaar er net zo veel aan moge hebben als wij.” (ED)