Muziekcentrum De Bosuil was goed gevuld op de avond dat DeWolff en Sjako! hun opwachting maakten op het Weerter poppodium. Saillant detail hierbij; de opgetelde leeftijd van de leden van DeWolff stond gelijk aan de leeftijd van de gemiddelde bezoeker! Het merendeel van de mensen was dan ook voor Sjako! gekomen. Na acht jaar stilte kwam deze band afgelopen jaar met het nieuwe album ‘Lucky Spots’. Ditmaal met voormalig Urban Dance Squad-gitarist René van Barneveld in de gelederen.
Daar waar veel talentvolle bands blijven hangen in hun vertrouwde veilige set, lieten de jonge wolven uit Geleen horen vooral niet stil te willen zitten. Met maar liefst zes nieuwe nummers leverde DeWolff hiervoor het overtuigende bewijs. Hoogtepunt was ongetwijfeld het twintig minuten durende, nog titelloze nummer. Dit nummer leek gedompeld in een stomend bad vol met twintig jaar muziekhistorie.
Soms psychedelisch en klein, dan weer groots en strak. Meerdere malen volgde een opbouw naar een nieuwe climax, zonder daarbij de spanning en de aandacht van het publiek te verliezen. Vergelijkingen met The Doors en Pink Floyd zijn al eerder gemaakt en zijn zeker ook nu van toepassing. Pablo en de zijnen voegen hier echter hun eigen sausje en podiumuitstraling aan toe. Hierdoor krijg je het gevoel naar een optreden van DeWolff te zijn geweest en niet van één van hun helden.
Door zowel lengte als de uiterst hoge kwaliteit, kunnen we na het optreden niet meer spreken van een voorprogramma. Het wordt een heet festivalseizoen en DeWolff is er klaar voor! Allereerst het jaar maar eens goed starten met een optreden in de grote zaal van Paradiso op 2 januari.
“Welkom bij het naprogramma van DeWolff”, zo opende Wouter Planteydt, zanger en oprichter van de in 1981 opgerichte band Sjako! het optreden. Dit getuigde van grote bewondering. “En wij maar denken dat wij retro zijn”, grapte hij erna. Na een rustig, ietwat saai openingsnummer, zorgden technische problemen ervoor dat de show tijdelijk werd stilgelegd. Na deze korte onderbreking kwam de band echter op stoom.
De ervaring spatte van het podium af. Stuk voor stuk virtuoze muzikanten die volledig op elkaar ingespeeld zijn. Niet te vangen voor één muziekstijl maar van alle markten thuis. Een strak collectief geluid met genoeg ruimte voor persoonlijke improvisaties. Opvallend was hierbij de cover ' Magic Fingers' van wijlen Frank Zappa. Niet veel bands wagen zich aan het werk van Zappa. Sjako! heeft hier echter geen enkele moeite mee.
Publiekslieveling was ongetwijfeld het nummer ' Hurt' , afkomstig van hun album 'Livewire'. Het nummer resulteerde dan ook in meeblèrende en licht bewegende mensen. Het ultieme jaren tachtig gevoel! Sjako! is terug van niet weggeweest te zijn. Hopelijk hoeven we nu niet weer acht jaar te wachten op een nieuw levensteken.