Een stevige mix van hip-hop, metal and urban aangevuld met een heleboel toffe geluidjes; dat is waar Bagga Bownz voor staat. Heeft iedereen zijn gordels om? Overweldigend als een kudde olifanten, borrelend als een bubbelbad en zo zwaar als een hele dikke kater. De gitarist is de broer van DJ Armin van Buuren, maar daar hoor je verder niets van. Als je Bagga Bownz hoort denk je niet aan house, maar eerder aan Urban Dance Squad, Gotcha!, Living Colour en Fishbone, met de versterker op 11. Bagga Bownz-vocaliste Mellow-C geeft aan ‘een pit’ voor het podium wel wat te vinden. Sorry C, niet dat de muziek niet leuk is maar het blijft toch een Limburgs dorp en het is nog niet eens zes uur. Aan de muziek ligt het absoluut niet, Bagga Bownz toont een geweldige inzet en is zo ontvlambaar als spiritus. Niet alleen het nieuwe album “Done With The Pain’ maar ook de liveshows verdienen uitstekende recensies. Na het station ‘Urban/Hip Hop op Nederweert Live Open Air’ wordt verder gereden naar ‘Station Rock ’n Roll’. Zet Led Zeppelin, Queens Of The Stone Age, Neil Young en Foo Fighters in “ne helle grote camion” en laat een Motörhead van Vlaanderen naar Nederland rijden en het klinkt als Drive Like Maria: hard als staal, strak als een lekker kontje en even verrassend als een eerste kus. Niet zo verrassend voor de mensen die de band eerder zagen op Ell Niño 2007 als invaller voor El Guapo Stuntteam en vorige week op Minirok te Stramproy, maar zeker niet minder fijn. Tijdens de enige ballade van de set voegt zanger Blorn Awouters zich tussen bassist Robin van Saaze en gitariste Nitzan Hoffmann en neemt dit keer de drummer van Voodoo Boogie zijn plaats op het krukje over. En alsof daarmee de Goden der Duisternis worden aangeroepen begint het bij het volgende optreden te regenen. “John Lee Hooker knocks on The Doors”... als dat Voodoo Boogie niet is! Er hangt echter niet genoeg muzikale magie in de lucht om het publiek ondanks het uit de lucht vallende water voor het podium te houden. Toch houden deze sympathieke zuiderburen het hoofd koel. Met het debuutalbum ‘Losing My Cool’ in de achterzak speelt Voodoo Boogie een fijne mix van bluestraditie, psychedelica, rock en wereldmuziek. Het eerder genoemde ‘pitje’ komt er, met crowdsurfers en al bij het optreden van GEM. Met het derde album ‘New’ heeft de groep zichzelf opnieuw uitgevonden. Zanger Maurits Westerik lijkt een nerveuze start te hebben, maar op het moment dat hij zijn gitaar afdoet, vallen ook de zenuwen af en toont hij zich een charismatische frontman met meer flair dan een zanger van een Queen-coverbandje. Is daar een Hives-achtig “geef me nog meer applaus”-handgebaartje zichtbaar? Direct na de oprichting kende GEM een vliegende start en toont zich een blijver. GEM is volwassen geworden en uiteraard komen de hits, waaronder de nieuwe single 'Blisters' en het liedje 'Good To Know You' uit de tv-reclame voorbij. Muzikaal en commercieel dik in orde. De potentie om te blijven is ook zeker aanwezig bij de afsluiter van vanavond. Alain Clark is de rijzende ster aan het Nederlandse popfirmament. Zijn carrière is bij het uitkomen van zijn tweede plaat 'Live It Out' in 2007 al imposant. Alain heeft een geweldige band bij zich en zet een erg goede show neer. Bij gebrek aan blazers op het podium wordt het zinnetje “Bring the horns out” uit ‘Blow Me Away’ achterwege gelaten en vervangen door een percussie-intermezzo. Alain Clark zorgt onder meer tijdens Jamie Lidells 'Multiply' samen met zijn muzikanten voor een gemoedelijke sfeer op het plein en is de terechte headliner van Nederweert Live Open Air 2008.