Het zal geen enkele Limburger ontgaan zijn dat het gister 11 november was. De elfde van de elfde. De opening van het carnavalsseizoen, het uitroepen van de prinsen en al het geneuzel wat hierbij komt kijken. Carnaval duurt toch maar drie dagen? Dat je als puber die net een bier-drink-leeftijd heeft bereikt enkele dagen in februari eerder begint met drinken in het kader van 'the nightmare before carnaval', kan ik nog wel begrijpen. Maar dat drie maanden vantevoren je hart al sneller gaat kloppen van het volksfestijn kan me minder dan bekoren. Vandaar deze uiteenzetting over de elf redenen van afkeer jegens het feest.
Carnaval zal bestempeld worden als drie dagen feest en gezelligheid, maar zelf ken ik er een aantal andere kernwoorden, met bijhorend bijvoeglijk naamwoord, aan toe. Zo komen bijvoorbeeld in me op: Onbesuisd zuipen (reden een), asociaal gedrag (reden twee), dronkemans gelal (reden drie), goedkope muziek (reden vier) en meer frustratie wil ik er liever niet aan spenderen. Ik zou niet in naam van 3VOOR12 schrijven als de grond van mijn afkeer niet zou liggen bij de afgrijselijke muzikale ondergrond van deze dagen. Ik wil de onderlegde muzikanten die een zakcent verdienen aan het schrijven en spelen van schlagers uiteraard niet tekort doen. Zolang het werk maar met een gezonde zelfspot de markt op wordt geslingerd. Zo hebben we zelf in een vaag verleden nog hartelijk gelachen over het in een paar uur in elkaar gepro-toolde hoogstandje 'Sjpieje' (dialect voor 'overgeven').
Maar zeg nu eerlijk, dwing je respect af door de teksten van de meest banale seizoensliedjes (reden vijf) mee te blèren (reden zes)? "De teksten zijn ook niet moeilijk te onthouden (reden zeven)", zou je kunnen reageren. Dit klopt, maar toch zal ik daarvoor een nummer meerdere malen beluisterd (bewuste woordkeuze in tegenstelling tot gehoord) moeten hebben. Meestal kom je daar trouwens niet onderuit (reden acht). En dan nog zullen mijn muzikantenhersenen pertinent weigeren (appeltje+s niet toegestaan in deze modus).
De garantie dat in ieder geval een persoon in Roermond meer dan graag gewoon aan het werk wil zijn kan ondergetekende u in bloed op een stuk perkament geven. Mijn hart gaat eerlijk gezegd geen slag sneller kloppen van de drie doldwaze dagen van het zuiden. De gehele provincie is gehuld in een nevel van alcoholdampen (reden negen), aangekoekte confetti (reden tien) en geluidsoverlast. Het ontvluchten van de burgerlijkheid gedurende deze drie dagen is ieder jaar weer een wedloop an sich, maar geen onmogelijheid. Maar op 11 novemer was ik niet geheel voorbereid. Als rechtschapen partner zat ik dan ook volledig nuchter achter het stuur te bedenken hoe de drukte achter in mijn omgedoopte taxi als grappig opgevat zou kunnen worden (reden elf).
Wat is er toch leuk aan carnaval? En ga me nou geen mails sturen om te proberen overtuigen, dat is de afgelopen drie decennia nog niemand gelukt. Ik zal me er toch nooit kunnen amuseren. Maar laat ik me maar weer rustig houden, voordat iemand op het idee komt om de elfde van iedere maand en de gehele maand november te wijden aan carnavalesque uitspattingen.