De tweede recensie van Pinkpop 2007, dag 3: De jaren '70 lijken helemaal terug met de rockband Wolfmother. Thin Lizzy ontmoet Ozzy Osbourne, zo zou je de sound van Wolfmother kunnen omschrijven. De songs zijn vlot en catchy en liggen in lijn van voorgaande rocklegendes. Ontzettend leuke liveband die de Europese zomerfestivals meer dan waardig is. (PO) Voorlopig hoogtepunt van deze Pinkpop-maandag is The Magic Numbers. Het sympathieke Britse viertal brengt lieve, harmonieuze liedjes met een jaren '60-randje. Schitterend is de vertolking van de single 'Forever Lost' en ook de andere songs van de beide albums klinken fantastisch vanaf de John Peel Stage. Werkelijk een magische show van de twee stelletjes. (PO) Dat hoogtepunt wordt niet geëvenaard door Stone Sour. De band van Slipknot-man Corey Taylor maakt een magere set, waarin vooral nummers van het eerste, naamloze album de aandacht vangen van het publiek. De TMF-hit 'Through Glass' wordt ook gespeeld en hard meegezongen met het jonge publiek. (EL)