Mo'Jones, bekend van onder andere Red Blood, tourde jarenlang door Duitsland, België en Nederland. In 2000 stopte hij voor even met optreden en trok zich terug met zijn broer Skinnie Jones in een leegstaand klooster in Sittard om liedjes te schrijven. In 2002 verschijnt het eerste album 'Strong Man'. Deze werd met veel lof ontvangen door de pers. Datzelfde jaar deed Mo' nog een keer hetzelfde en even later verscheen de cd "My World". Nu is er dan het album 'Middle Aged Angry Young Men', gemaakt door deze mannen op middelbare leeftijd met nog steeds jonge harten. In november 2005 verscheen het album 'My World'. In tegenstelling tot dat album, dat vol zat met met pop, rock, country en r&b, is de nieuwe cd er één die uit louter rock-'n'-rollsongs bestaat. Geen moeilijk technisch vernuft of gastmuzikanten. Nee, alleen drie musici die met behulp van gitaar, bas en drums dertien funky rockers uit de grond hebben gestampt. De nummers zijn bijna allemaal geschreven door de ervaren schrijver Skinnie Jones, broer van Mo'. Ook hij heeft de titel van de plaat verzonnen, die geen verwijzing blijkt te zijn naar de 'angry young men' van weleer: Elvis Costello, Joe Jackson, Joe Strummer, et cetera. De cd begint lekker swingend met 'Hey You'. Een beetje blues vermengt met rock. Een lekker in het gehoor liggende song, net als de andere twaalf nummers. Geen ellenlange gitaarsolo's of rare toeters en bellen. Handelend over de ellende, het indivualisme en het geweld op deze aardbol gooit Mo' zijn teksten op een ongepolijste manier eruit. Niet alle songs zijn even rockend, af en toe zakt het een beetje in, zoals het zoetsappige liedje 'Somewhere Inbetween Stansten And London'. 'Face' lijkt een opvuller, maar uiteindelijk is het toch wel een lekker pakkend instrumentaal nummertje. Dit album toont lef en geeft aan dat Mo'Jones tot alles in staat is. Of het nu gaat om uitgewerkte arrangementen met tig instrumenten of gewoon lekkere standaardrock door middel van de basis line-up. Mo'Jones doet het gewoon.