Limburgse popliefhebbers kennen misschien Silq nog wel; een band met goede musici, maar ze kwamen ondanks hun muzikale kwaliteiten niet vooruit. Uiteindelijk gingen ze allemaal hun eigen weg. Één van hen is Tuwann, de toenmalige bassist. Hij ging verder met Rosenfeld. Deze band stopte ook na een tijdje en toen ontstonden Jodymoon en 21 Eyes Of Ruby. De laatstgenoemde stond in 2007 op Nu Of Nooit, maar schopte het niet verder dan de vierde plaats, vanwege technische problemen. 21 Eyes Of Ruby wist zich te revancheren op het Weerter Amateur Festival en won deze, waardoor de band op 7 juli 2007 op Bospop staat. Op 31 mei verscheen het eerste album, dat meteen een dubbel-cd is: 'Conquer The World pt. 2 & 3'. Op 31 mei werd de cd gelanceerd in de Nieuwe Nor, tezamen met de cd-release van Quramitry ('Burt's Day Off'). 'Conquer The World pt. 2 & 3' is onderdeel van een 21-delige serie die de band wil gaan uitbrengen. 'Part 1' is alleen terug te vinden op de website van 21 Eyes Of Ruby. Het eerste nummer op de dubbel-cd, 'Million Seconds', begint met een snerpend gitaarintro, om vervolgens over te gaan in een up-tempo nummer. De retestrakke drumpartijen vliegen je om de oren, evenals de gitaarrifs die piepend voortstuwen. De zang klinkt redelijk zuiver, maar wil soms nog wel eens over de top gaan. Het tempo neemt af naarmate het einde nadert en met een herhaling van de tekst "come back" gaat hij over in 'Make A Mess'. Die is dwars naast de maat om er een tegendraadse slag aan te geven. Halverwege gaat het over in een pingelende gitaar en tezamen met een jazzy basloop klinkt het erg psychedelisch en neemt het je mee in de wereld van de melancholische Pink Floyd. Vervolgens loopt het uit op een georganiseerde chaos van gitaargeweld die hakkend eindigt. 'Rebecca's Plan' begint krakend en gaat over in een boost van energie. Een beetje zeurderig klinkt de zang, die erg melodisch is in deze song. Ook hier wordt er veelvuldig gekrijst en haalt Tuwann het soms net niet. Maar op zich is dat niet irritant aangezien het bij de stijl hoort; onrustig en complex. '24 Again' klinkt als een lief liedje en zo begint het ook; sloom en als een kabbelend riviertje. Maar men houdt ons een beetje voor de gek. Tegen het einde aan explodeert de song en gaat het over in een overstuurde climax. Het volgende nummer, 'Perfect Daughter', klinkt als een rauwe Foo Fighters-demo. Met een hoog hoho- en wowwow-gehalte wordt ook hier veelvuldig gerockt. Vervolgens begint een bijna instrumentaal nummer getiteld 'Too Wild'. Alleen halverwege wordt er even wat gezongen, maar voor de rest bestaat het alleen maar uit technische tempowisselingen en gitaarvervormingen met veel distortion. Is het jazz of eerder metal? Deze vraag komt te boven wanneer je er naar luistert. Het is een combinatie van van alles. Je wordt er wild van door de hectiek, heerlijk. Dan volgt een lange epos, genaamd 'Invain/Carmine'. Hierin zitten veel stijlen; jazz, rock, funk, punk, metal en pop. Het is bedwelmend door de figuurlijke portie morfine die wordt toegediend, chaotisch en tegelijkertijd ook rustig voortkabbelend. Het piept, kraakt en hakt aan alle kanten om als een uitstervend ras te eindigen. En hier had de cd mogen eindigen, maar er volgt nog een ballad die eigenlijk overbodig is. Het is zo standaard om met een rustig liedje te eindigen. Maar hier zingt Tuwann misschien wel het meest zuiver van de hele cd. Rustig en beheerst. Maar laat dat maar aan Jodymoon over. 21 Eyes Of Ruby dient te scheuren. 'Conquer The World pt. 3' begint met 'Angel From Sri Lanka'. Wellicht het beste nummer van dit debuutalbum. Een goeie single zou dit wel kunnen zijn, althans. Het knalt aan alle kanten en is heerlijk melodisch. Alsof een rockende engel op je neerdaalt. Tussen alle piepjes, kraakjes en scheurtjes is er ook een versterkte akoestische gitaar aanwezig. Die hoor je in 'The Mystery Remains'. En wat horen we daar? Een trompet op het einde van de song, die jazzy het nummer afsluit. Je geest kun je uitvouwen in 'Unfold Your Mind', want hier worden de krakende hersenen weer genadeloos aangetast. Een tien minuten durende improvisatie waarin alles nog een keer voorkomt. Zelfs Dire Straits zijn terug te horen, maar ook Motorpsycho en The Mars Volta - Met koor. Ondanks de lengte verveelt het geen minuut en blijft de adrenaline doorstromen. In 'Memories Of Pain' heerst een Indisch sfeertje. Mooi opgebouwd tot een stevige rocksong met een hoog mee-neuriegehalte. De akoestische gitaar wordt weer even ter hand gepakt in 'Pizzi'. Weer een lief liedje waar je een beetje depressief van wordt. Melancholisch gaat het over in het laatste nummer dat van Rosenfelds tweede uitsplitsing Jodymoon is. Compleet met koortje was dit nummer destijds een vooraankondiging van hoe 21 Eyes Of Ruby zou gaan klinken. Duidelijk te merken is dat vooral Tuwann na lange tijd eindelijk zijn ding heeft gevonden. Niet teveel lieve liedjes meer maken, maar experimenteren met de gitaar en zijn vervormingen. 'Conquer The World pt. 2 & 3' is een album geworden met veel geëxperimenteer en improvisatie, dat ondanks zijn lengte niet te snel gaat vervelen. En dat is een prestatie op zich.