De vijfde en tevens laatste voorronde van Nu Of Nooit staat alweer gepland voor komende vrijdag. In de NIEUWE NOR in Heerlen strijden opnieuw vijf bands om een plek in de finale op 25 februari in De Bosuil in Weert. 3VOOR12/Limburg stelt de bands aan je voor in de laatste luistertest van dit Nu Of Nooit jaar. Deze week: Pierre Oitmann en Huub Wessels. Pierre Oitmann is onder de lezers van 3VOOR12/Limburg vooral bekend als interviewer en recensieschrijver. Soms lovend en vaak kritisch. Hij wordt dan ook meer dan eens aangesproken over bepaalde recensies, wat regelmatig eindigt in een discussie. Zo nu en dan zelfs met degene die hij bekritiseert. Naast zijn ‘werk’ voor 3VOOR12/Limburg houdt Pierre zich ook met nog een aantal andere dingen bezig op gebied van popmuziek. Huub Wessels is werkzaam als medeprogrammeur van de Fenix in Sittard. In deze zaal vond de tweede voorronde van Nu Of Nooit plaats. Vele grote en minder grote namen hadden de eer een optreden in de Fenix te mogen verzorgen. Tot en met 7 april vinden in de Fenix ook nog vier edities plaats van 3VOOR12/Limburg presents LiveJam. 21 Eyes Of Ruby – ‘Million Seconds’ Pierre: ”De belofte die Rosenfeld heette, loste de belofte niet in. Met als gevolg dat nu twee afsplitsingen daarvan het ieder op hun beurt proberen. Opvallend genoeg doet die andere band, Jodymoon, niet mee aan Nu Of Nooit. 21 Eyes Of Ruby dus wel. Heb ze nog niet live aan het werk gezien, maar hoor er goede dingen over. Als ik dit nummer hoor, loop ik er echter nog niet erg warm voor. Het gitaarwerk is dik in orde, maar ik stoor me aan de zanglijn. Die vind ik niet aanstekelijk, maar afstotelijk. Het duurt me ook allemaal net iets te lang. Muzikale referenties schieten me niet direct te binnen, al doet dit bij vlagen denken aan Muse en The Smashing Pumpkins. Maar dan nét niet. Ik kan me voorstellen dat een vakjury dit helemaal te gek vindt, omdat het origineel klinkt en een eigen sound heeft. En met een echt vette productie zou het ook een brede groep muziekliefhebbers kunnen aanspreken. Bij mij is het kwartje echter nog niet gevallen. Wellicht weten ze me live te overtuigen, want op basis van één nummer is het moeilijk om een band te beoordelen.” Huub: “Experimentele rockmuziek, met heel goed muzikantenwerk – let even op de drums. Zang ligt er melodisch bovenop, wat voor een apart contrast zorgt. Op korte tijd veel muzikale krachtpatserij, toch blijft het overzicht prima bewaard. Een hele kluif om dit live te gaan brengen.” Draztic Lee Spaztic – ‘Civilized’ Pierre: ”Aardig bedacht dit, maar té ver gezocht. Dit is zo’n type band die vier, vijf, zes totaal verschillende ideeën in één liedje wil proppen. Als je dat goed doet kan dat heel interessant uitpakken, maar bij Draztic Lee Spaztic is het vlees noch vis. Je kunt wel Frank Zappa, Neil Young, The Beatles en Primus aan elkaar rijgen, maar er moet wel een zelf gesponnen rode draad in het geheel te vinden zijn. Fijn om te zien dat je muzikaal zoveel kanten op kan binnen zoveel minuten, maar het maakt de compositie er niet beter op. En hoor ik hier een geluidsfragment van George W. Bush? Alsjeblieft zeg, wat afgezaagd! Ik heb Draztic Lee Spaztic vorig jaar live gezien. Het kon mij nog geen drie nummers boeien, dus ik ben benieuwd hoe het Nu Of Nooit-publiek er op reageert. Als ik me goed herinner, was het wel technisch heel goed. Maar technisch vernuft mag hooguit bij elektronische muziek in de weg staan van emotie. Bij Draztic Lee Spaztic hoor ik alleen maar techniek en geen emotie of originaliteit. Dit is echt muzikantenmuziek.” Huub: “Lekkere rockmuziek met veel funkinvloeden, geserveerd met een ouderwets klinkende sound. Muziek is goed en swingend gespeeld, de band verliest zich niet in de songstructuren. Klinkt catchy en de nummeropbouw is goed. Klinkt hier wel de invloed van Faith No More of Mr. Bungle door? Instrumenten worden beheerst, elke muzikant heeft zijn eigen plek binnen het geheel, niets of niemand overheerst. Ik ben benieuwd hoe dit live gaat klinken.” Trespass – ‘Brotherhood’ Pierre: “Zelf noemen ze het ‘right in your face-core’. Het hangt ergens in tussen donkere metal en brute hardcore. Veel gebrul dus. Ondanks dat ik er totaal niks mee heb, vind ik dit ook niet bepaald vervelend. Er zijn zoveel van dit soort bands en ik hoor niet direct wat Trespass nu écht beter maakt dan de rest. Dit nummer heeft in ieder geval een aangename stuwende beat en een agressieve gitaarlik. Als ze meer van dit soort nummers hebben en op het podium een energieke liveset weten neer te zetten, dan kan Trespass wel eens dé verrassing van Nu Of Nooit 2007 worden. Alleen jammer dat er nog tig bands bestaan die ook al Trespass heten…” Huub: “Zwaar ronkende gitaren, grommende zang, stuwende riffs. Trespass knalt erg ‘in your face’ de speakers uit!!! Goed geoliede metal/hardcore-machine, die muziek maakt waarbij je je flink kunt afreageren. Jongens, dit is superstrak ingespeeld en zal live geheid garant staan voor de hardste set van de avond. Ik ben alweer wat energie kwijt!” Eshilo – ‘Over When It Ends’ Pierre: “Eshilo heb ik ook al eens eerder gezien. Een nevenproject van The Feromones, die wat mij betreft vorig jaar Nu Of Nooit had mogen winnen. Technisch is Alize (de winnaar van Nu Of Nooit 2006, red.) dan wel beter, maar The Feromones hebben sterkere liedjes. En als jaren ’80s-fetisjist vind je The Feromones natuurlijk al snel leuk. Eshilo maakt fijne elektronische muziek en de eigenzinnige zangeres lijkt een soort kruising tussen Kate Bush en Shakira. Ook vocaal. Dit liedje vind ik erg goed. Productie is heel sterk, al had er meer zorg besteed kunnen worden aan de vocalen. Haar uitspraak is ook niet overal even goed. Dit liedje doet me denken aan werk van het Amerikaanse bandje Over The Rhine, maar tegelijkertijd wordt er hier geflirt met Portishead, The October Project, de Britse electroband Mono en natuurlijk Keetje Bos. Een finaleplaats bij Nu Of Nooit behoort zeker tot de mogelijkheden, al denk ik wel dat het daar dan ook meteen bij blijft. Wie van Vive La Fête, Cansei De Ser Sexy en andere hysterische synthesizervrouwen houdt, zal Eshilo ook kunnen waarderen!” Huub: “Spannend opgebouwde muziek, op theaterachtige wijze gebracht. Dit door de zang, die dán introvert, dán weer extrovert klinkt. Gecombineerd met slepende piano en percussie zorgt dit voor een bijzondere luisterervaring.” Darlingdays – ‘Beautiful You’ Pierre: ”Dit klinkt erg toegankelijk. Zou wel eens een publiekslieveling kunnen blijken aan het eind van deze voorronde. Ik kan mij dan ook niet aan de indruk onttrekken dat ze heel goed naar alle succesvolle pop/rockbandjes van de afgelopen drie, vier jaar hebben geluisterd: Racoon, Keane, The Rasmus, Kane. Van alles zit er wel een beetje in, maar net niet genoeg om te zeggen dat het er écht op lijkt. Dat is goed. Dit liedje doet me qua sound en opbouw wel lichtelijk denken aan ‘Like The Way I Do’ van Melissa Etheridge. Ik ken geen andere nummers van Darlingdays, maar er van uitgaande dat die van hetzelfde kaliber zijn, denk ik dat deze band het ver kan gaan schoppen. Als ze hier een goede producer opzetten, dan kan het zó op de playlist van 3FM. En dan staan ze over een jaar of wat vanzelf wel op Pinkpop…” Huub: “Geweldige band, prachtig slepende muziek… Heel ruimtelijk gespeelde rockmuziek. Het nummer is heel goed opgebouwd en dankzij de goed gespeelde breaks komt het refrein erg goed naar voren. Zang ligt heerlijk in het nummer, niet alleen qua stem, maar ook qua tempo. Jammer van het wat matte geluid. Als dat beter was geweest, was dit een echte knaller geworden. Hoe zullen de overige nummers klinken?” Wisselende meningen over de songs, dus waarom niet zelf luisteren? Live! Komende vrijdag 9 februari, dus NIET zaterdag zoals de andere voorrondes, in de Nieuwe Nor in Heerlen. Na de optredens gaat de jury in conclaaf (hopelijk niet al te lang) en tegen 1.00u mogen we dan witte rook verwachten en worden de vijf finalisten bekend gemaakt.