De eerste Female-Fronted Night lijkt aan het begin van de avond niet zo geweldig op gang te komen, gezien het geringe aantal bezoekers. Gedurende het optreden van Elleanore, de tweede band op de avond, kwam daar verandering in. Openingsact was de Brabantse band Icaros, waarin zangeres Linda Aarts door vier mannen ondersteunend werd. Icaros mocht het publiek vermaken met een halfuur powermetal. Nog zoekende naar een vaste basgitarist speelde de band nummers, waarbij de toetsenpartijen helaas niet het gewenste geluidsniveau bereikte. Invalbassist is Ivo van Dijk, van Xystus. Een cover van 'It's Raining Men', de discoklassieker van The Weather Girls, sprong er behoorlijk uit, want niet zo zeer ten goede kwam van hun show. Dit nummer moet dan wellicht ook maar bij The Weather Girls blijven. Of Geri Halliwell. De daarop volgende nummers maakten het geheel weer goed! Binnenkort verschijnt de eerste demo, waarmee Icarus een drietal nummers aan de man wil brengen. Hou deze band dus in de gaten. Blijkbaar waren de mensen klaar met eten na Icarus, want bij Elleanore was het bezoekersaantal in de Fenix op zijn minst verdubbeld. Elleanore had nog niet zo heel lang geleden hun eerste optreden in de Triangel te Weert en stond nu voor de vierde keer op het podium. Eigen geschreven nummers klinken stuk voor stuk zeer goed en qua sound begint het behoorlijk de kant van Nightwish uit te gaan. De cover 'Everdream' van Nightwish was, ironisch genoeg, echter minder succesvol qua uitvoering. Gezien de nieuwe nummers waarmee de band bezig is, zullen ze waarschijnlijk deze cover laten. De podiumpresentatie van zangeres Joyce Dijkgraaf viel ook op, zwiepende haren bij de ruwere nummers en veel emotie bij de ballad. De volgende band is Morning, een band die toch al een behoorlijk aantal jaren bestaat en al een behoorlijke livereputatie heeft opgebouwd. Deze show, gevuld met zowel oude als nieuwe nummers, klonk erg goed. Ondanks de, wederom, slecht te horen toetspartijen maakte Morning er een goede show van. Ook deze band zal binnenkort met een nieuwe cd komen. De veel besproken afsluiter van de avond was Delphian. Voorafgaand aan het optreden werden er flyers in het geslonken publiek uitgedeeld, waarop een soort uitleggende tekst stond over de band. Quote: "A metal band with a female singer, another one?!? Yes, but one without a ball dress, "tough" leather clothes, make-up or fake choirs on tape." Met zo'n actie maak je het publiek nieuwsgierig naar het optreden wat je gaat geven. Wanneer de band aan het spelen is, blijkt dat de tekst op de flyer niet gelogen is. De zangeres zet een behoorlijke show neer en geeft zich volledig. Ze is niet bang om ervoor te gaan, wat af en toe haar aandacht voor haar stem verminderd. De muziek lijkt af en toe een tikkeltje chaotisch, maar klinkt verder behoorlijk overtuigend! Een gothic/metal-avond wordt over het algemeen niet zo heel vaak georganiseerd, aangezien er maar een beperkte groep is die geneigd is hier naar toe te komen. Daarentegen is deze avond totaal niet tegengevallen, een relatief grote groep die toch geïnspireerd blijkt te zijn door deze muziek!