De winnaar van Podiumvrees is inmiddels bekend, namelijk Siren. En omdat we alle bands recentelijk al bekeken en omschreven hebben, gaan we nu eens kijken waarom de jury volgens ons tot deze terechte uitslag is gekomen. #1. Siren “De hardcorepunkmeisjes brengen een leuke, knallende show met veel vette rifjes, prima liedjes en leuke tweede stemmen. Maar ook de vrouwelijke vocalen zorgen ervoor dat Siren niet het zoveelste bandje in dit genre is,” zo schreven we over Siren in de eerste voorronde van Podiumvrees in JC Downtown. Bewust of niet, maar Siren heeft behalve een ijzersterke act ook een uitstekende ‘gimmick’. Een hardcore-punkband bestaande uit enkel vrouwen is namelijk redelijk uniek. Meidenbands in de ‘hardere’ genres bestaan al meer dan dertig jaar, denk maar aan The Runaways (met Lita Ford én Joan Jett), Girlschool, The Donna’s, Crucified Barbara en Kittie. En een herkenbare act is vaak het halve werk. Daarnaast zijn de liedjes van Siren zeer degelijk qua compositie en uitvoering. Een terechte winnaar. Nu rest Siren nog de moeilijke taak om ervoor te zorgen dat zowel de liedjes als de act nog jaren interessant blijven… #2. Retribution “De humor van de band slaat ook op het podium aan en muzikaal valt het allemaal op z'n plek. Op technisch vlak is Retribution uitstekend en de composities zitten goed in elkaar,” zo oordeelde 3VOOR12/Limburg over Retribution na de laatste voorronde van Podiumvrees. Retribution onderscheidt zich van andere bands in dit genre vanwege de Spinal Tap-achtige grappen en grollen. Niet alleen op het podium, maar ook op de bandsite. Toch neemt Retribution zijn muziek serieus en dat bezorgde deze metalheads een verdiende tweede plek tijdens deze bandcompetitie. #3. Drag The Racer Kritischere noten waren er voor Drag The Racer: “Vooral de energieke, druk gebarende frontman trekt veel aandacht. Drag klinkt een beetje als een lokale variant op Concubine, maar er zit duidelijk minder richting in het geheel. Er wordt met veel verschillende stijlen geflirt, doch doordat de band er niet zijn eigen ding van maakt, lijkt de setlist van losse flarden aan elkaar te hangen. De zang blijft hierin wel een herkenbaar punt. Het is spijtig om te zeggen, maar op Nu Of Nooit maakte Drag The Racer meer indruk.” De band liet weten dat wisselingen binnen de band en ander songmateriaal debet waren aan de ietwat matige performance tijdens voorronde 1 van Podiumvrees. Dat is natuurlijk een makkelijk excuus, maar de band beloofde tijdens de finale van Podiumvrees beter voor de dag te komen. En dat is ze zeker gelukt. Hoewel Drag The Racer niet de beste band in de finale was is er duidelijk vooruitgang zichtbaar. Volgend jaar de eerste plek op Podiumvrees…? #4. Grand Theft Apple ”… Grand Theft Apple is een band met nauwelijks podiumervaring. Toch weten deze gasten dat aardig te verhullen door een enthousiaste performance, waarbij publieksparticipatie (klappen!) niet wordt geschuwd,” schreef 3VOOR12/Limburg over dit jonge bandje. “Grand Theft Apple kiest duidelijk voor een meer Brits geluid dan hun collega's van Shelter Four. Dat de zang nogal aan de valse kant is, is dan - gezien het genre - toegestaan. De liedjes en de performance maken dit echter geheel goed. Weinig ervaring, maar duidelijk talent aanwezig.” Gezien de naam van deze bandwedstrijd is Grand Theft Apple eigenlijk de enige band waarbij je nog écht zou kunnen spreken van podiumvrees. Toch lijken ze de zenuwen goed onder controle te hebben en is er niks van plankenkoorts zichtbaar. Jong en relatief onervaren en dan toch al met drie hele sterke bands in een finale. Een hele prestatie. Je schamen voor een laatste plek hoef je als beginnende band dan eigenlijk niet. De enige ietwat gênante vertoning die aan Grand Theft Apple gerelateerd is, is de manager van het bandje. Zo probeerde hij tijdens de finale de demo van Grand Theft Apple te slijten alsof het ’t ideale kerstcadeau zou zijn. Hij zou een prima autoverkoper zijn of een marktkoopman en enthousiast is hij ook, maar wel iets té opdringerig. En als je 3VOOR12 niet kent als bandmanager, tja… Afsluiter van Podiumvrees 2007 was de band DISfunk. Met een verpulverende podiumpresentatie en dito terrorfunk liet deze stevige band uit Parkstad zich nog even gelden. Zanger Tim springt over het podium alsof hij met een grizzlybeer aan het worstelen is. En diezelfde agressie vinden de luisteraars terug in de muziek van DISfunk. De brute kracht der natuur en angstaanjagende oerschreeuwen, verpakt in sterke gitaarnummers, komen met de snelheid van een orkaan voorbij. De storm voor de stilte, oftewel de juryuitslag…