Het is een druilerige dinsdag in november, de gsm gaat. De nummermelder geeft aan dat het Max van Steinklang Records uit Oostenrijk is. Ik neem op. "Hallo Peter, heb je interesse in een optreden in het tweede weekend van december?." "Hmmm,.. Ja, waar is het?" "In Moskou op het zesde Heilige Feuer Festival op 8 en 9 december". Het wordt even stil aan mijn kant van de lijn. Meer dan "euhhh" komt er eigenlijk niet meer uit... Het Heilige Feuer Festival ontstaat in 2000 in Sint Petersburg, maar de laatste twee edities werden in Moskou georganiseerd. Het staat bekend als het Alternative Industrial and Cultural Music Festival van Rusland. Er werken diverse platenlabels en organisaties aan mee, de belangrijkste is het label Indiestate van Kirill, die mij uitnodigt om naar Rusland te komen. Vrijdag 8 december Mijn vriendin en ik vertrekken lekker vroeg naar Keulen om daar het vliegtuig naar Moskou te nemen, lekker vroeg om de files voor te zijn, wat aardig lukt. We checken in, drinken koffie, stappen in het vliegtuig, en stijgen op... tweenenhalf uur later gevolgd door de touchdown op een van de drie grote vliegvelden van Moskou. Na drie weken horror verhalen van vrienden en bekenden over de douane van Rusland worden we nerveus. In de praktijk is dit echter mateloos overdreven, eerste check is het paspoort en visum, geen probleem. Daarna langs de scanner, letterlijk, de agenten hebben het te druk met praten en kijken ons niet eens aan, er volgt een beetje teleurstelling en opluchting bij ons. Al snel komen twee van de gastgevers de hal binnenlopen. Wij hebben in de tussentijd geprobeerd iets te lezen maar voornamelijk te begrijpen wat er zo al om ons heen staat geschreven, geen beginnen aan. We stellen ons voor aan Andre en Albert en volgen hen in de richting van het treinstation, het avontuur in Moskou kan beginnen! Na 45 minuten trein volgt de eerste cultuurshock aan de ingang van het metro station: Pure chaos! We stappen de metro in op het drukste moment van de week, vrijdag tegen de avond, iedereen wil naar huis, er is geen doorkomen aan. Na een half uur arriveren we bij het appartement waar we de komende drie dagen wonen. Het is er mooi en schoon en alles is aanwezig. Daarna frissen we ons op en hup naar de zaal! De DOM is een soort cultureel centrum dat overdag gebruik wordt door kunstenaars die kinderen leren hoe je kunstwerken kunt maken en waar ook veel gebeurd met experimentele muziek. We ontmoeten er Kris van Radio Murmansk en Arthur van Leiche Rustikal uit München, waarmee ik al eens in Wenen heb opgetreden. We besluiten om samen met Albert te kijken of we in een restaurant iets kunnen eten. Er blijkt geen beginnen aan, alle restaurants zitten vol en er staan rijen voor de deur met wachttijden tot 30 minuten. We besluiten in een koffiehuis iets kleins te nemen en een supermarkt te zoeken. Dit is ook direkt de eerste keer dat we met roebels betalen, waanzin: Prijzen als een pakje peuken voor 35 roebels (1 euro). Terug in de DOM kunnen we net nog een stuk van Radio Murmansk zien, industrial ambient, het is beter dan verwacht. Er hebben zich inmiddels ongeveer tweehonderd mensen verzameld. Daarna treedt Leiche Rustikal op, een soort old school industrial met vette ritmes. Hoofdact van de eerste dag is The Protagonist uit Zweden, een van de bands van het beroemde label Cold Meat Industries, dat al meer dan vijftien jaar de wereld torpedeerd met een eigen geluid van zware bombastische muziek. Het is een geweldig optreden met een live violist. Er volgt een avond vol bier, wijn en whisky. Buiten roepen we een illegale taxi en we vliegen in een oude Lada door de donkere straten van Moskou naar ons appartement. Er is maar een ding dat we willen: Slapen! ...wordt vervolgd.