Live en Lazarus 2019 ronde 1
Zo strak als de broek van Rob Halford
Global Division trapte vrijdag 1 maart Live en Lazaru’s af. Hun progressieve rock doet een beetje denken aan Steven Wilson, Pink Floyd en Dream Theater. De band is ritmisch goed op elkaar ingespeeld en verrast de jury met gewaagde maatveranderingen en overgangen. De zang van de drummer en bassist is helaas slecht te horen en niet altijd zuiver, evenals de gitaarsolo’s. Wel komen de atmosferische keyboardpartijen de band ten goede. Pas bij het laatste nummer lijkt het publiek gepakt te worden door de muziek.
The Subliminal speelt keiharde deathmetal met ruwe zang, denk aan Gojira zonder het technisch aspect. De getalenteerde bassist Joerie van Sister en gitarist Thijmen de Langen maken zelden fouten. Echter valt op dat de leadpartijen en zang van een backing-track komen. Zanger Milan Snel wisselt af en toe zijn krachtige, ruige stem voor een wat mildere zang en speelt met de backing-track. Na een aantal nummers begint de set tamelijk eentonig te worden. Het publiek staat echter lekker te headbangen en geeft The Subliminal de publieksprijs.
Als de Power Switch aan gaat staat het geluid van de band als een huis. Alle instrumenten zijn duidelijk gedefinieerd en te horen. De band laat invloeden zien uit de jaren 80 heavy metalscene en gitaarvirtuoos Yngwie Malmsteen. De solo’s van Jim Elzenga zijn een knap staaltje gitaarwerk. Het lukt deze band dan ook goed om het publiek mee te krijgen in moshpits waar de haren en het bier in het rondvliegen. De band is zo strak als de broek van Rob Halford en winnaar van deze eerste voorronde.
Afsluiter Dovestone Cult (f.k.a. Warbabies) doet instrumentaal een beetje denken aan Rage Against The Machine, maar zonder de gewaagde spanningsopbouw. Harde gitaarpartijen en een goede, ruige zang zorgen voor een strakke set tot het einde. Maar de lange, saaie samples aan het eind van bijna elk nummer halen je uit de mood.
De volgende voorrondes zijn op 5 april en 3 mei, en de finale is op 7 juni.
(Wouter Vermeulen)