Zoals bij elke mengelmoes aan genres moet je, zoals bij fusion-koken, goed het recept volgen zodat je klanken (en smaken) niet uit balans raken - het is goed het verschil aan te voelen tussen een mespunt en een snuf zout. Om daarmee te suggereren dat Zwardsick met 'What's That Cookin' In Your Head' een album voor decadente fijnproevers heeft gemaakt, gaat te ver. Het album een goed opgebouwde doch excentrieke hamburger te noemen, is een ge(s)laagdere metafoor. Natuurlijk, het moet net je smaak zijn: grof gemalen vlees dat nog net te rauw is, af en toe een optater van een zinderend zuur augurkje, iets ondefinieerbaar knisperends - het broodje dat het hoogtepunt van elk alternatief festival kan zijn. Veel mensen zullen zich met besmeurde kinnen in het publiek begeven.
De voedselmetafoor is makkelijk, maar het album is oprecht een soort monster van Frankenstein: aan elkaar genaaide stijlen en klanken die op de een of andere manier een heel goede samenhang hebben. Het onheilspellende van de gitaarlijnen, die op zijn zachtst gezegd niet de majeur-harmonieleer volgen, komen op je af als een wandelend schepsel. De opening ('A Live Alive') begint als een oerknal die uitmondt in een bijna funky groove; een prelude op hoe het album vervolgt. Toegegeven: de inkomende stem is weliswaar even wennen door zijn rauwe, doorrookte klank, maar lokt ons, als waren we in de voorzaal van een spookhuis, zo de attractie in. Het zorgt voor een vervreemding, maar nooit voor ongemak.