In de altijd charmante Stadsgehoorzaal krijgt de film een bijzondere muzikale begeleiding, namelijk van zes leden van het James Whale Orchestra. Nog voor de filmrol draait, wordt het publiek getrakteerd op een lesje film- en muziekgeschiedenis van de leider van het orkest, Oliver Parr. Dankzij deze extra kennis zit je nét wat strakker in je stoel en vallen de details later in de films nóg beter op.
Revolutie!
Zo leren we dat de muziek in deze klassieker is gecomponeerd door Max Steiner, zeg maar de John Williams (de componist, niet de klusser) van zijn tijd. Als oud-student van niemand minder dan Gustav Mahler wil hij de filmwereld revolutionair veranderen. Muziek speelt tot dat moment vooral een bijrol, het zou te veel afleiden en was meer een ‘moetje’. Om kosten te besparen wordt het daarom ook uit bibliotheken vol samples getrokken.
Steiner neemt daar geen genoegen mee en wil juist muziek componeren die speciaal voor films wordt gemaakt. Hoewel de grote baas het plan in eerste instantie afschiet, zorgt tijdgebrek ervoor dat hij toch een ‘go’ krijgt. Hiermee maakt hij de weg vrij voor een hele nieuwe filmbeleving.
Sterk verhaal, met een heerlijke tonen
Vanavond laat zien hoe geniaal en vooruitstrevend deze combinatie is. Oude films kunnen in deze tijd kolderiek overkomen, maar als je de gebrekkige effecten voor lief neemt, zit het daadwerkelijk goed in elkaar. Want het is niet alleen de muziek die als inspiratie dient voor later werk, ook de film zelf is een voorloper van blockbusters als The Hunger Games.
Wellicht enigszins beïnvloed door het praatje vooraf, lijkt de muziek naadloos aan te sluiten op de spannende scènes op het doek. Het orkest speelt bedreven, maar is - op een prettige manier - niet te dominant aanwezig. Tussen de muziekscenes door wachten ze geduldig, maar je ziet de handen jeuken. Als ze spelen, twinkelen de ogen van de mannen subtiel en dit plezier straalt af op het publiek.
Mét applaus en zonder overprikkeling
Na krap een uur zit het er helaas alweer op. Sowieso is het verhelderend om weer eens te genieten van een avonturenfilm zonder overdadig actiegeweld, zodat je niet overprikkeld de zaal verlaat. Onder het applaus van een uitverkochte zaal maakt het James Whale Orchestra nog een buiging.
Sowieso is het verhelderend om weer eens een avonturenfilm op het doek te zien zonder overdadig actiegeweld. Zo verlaat je niet overprikkeld de zaal. Hopelijk heeft het LIFF in 2026 weer een soortgelijk concept klaar staan, want dit smaakt naar meer.