Het zestal betreedt onaangekondigd het podium, nemen hun plaatsen, checken nog even kort hun uitrusting in en beginnen met spelen. Brintex Collective opent met ’Monson Road’, een nummer die aan het begin door de hoge noten van trompettist Antonio Glazkov en saxofoniste Diana Dzhabbar de aandacht van het publiek direct grijpen. Drums, toetsen, bas en gitaar vullen het begin verder aan, waarna alles samen komt in een strakke groove. Na het eerste nummer vloeit de band feilloos over naar het tweede nummer 'Passive/Agressive', waarvoor gitarist Tommy van Leuken zijn gitaar inwisselt voor een synth en zachtjes backing-vocals zingt.
Na de eerste twee nummers spreekt Brenn Luiten het publiek toch even (in het Engels) toe. Hij bedankt het publiek voor hun komst; ''Er zijn meer mensen dan we verwacht hadden. Dat betekent heel veel voor ons.'' zegt hij. Daarna kondigt hij ook gelijk het derde nummer aan; ''Het volgende nummer heet 'Loïs', we praten later bij.'' Het nummer, uitgebracht op hun meest recente album 'Make It Make Sense', begint met mooi stukje gitaarpartij, waarna de drums van Christopher Rijckaert en de bas van Joop de Graaf inkomen. Trompet en saxofoon spelen harmonieus samen, en vooral de bassist kan van het nummer genieten; een aantal keer kun je hem een vies gezicht zien trekken, universele taal onder muzikanten dat de muziek lekker is. Ook het publiek geniet mee. Een aantal mensen kun mee zien deinen met de muziek, en een aantal staan zelfs te headbangen.
Na het derde nummer begint de band met het vierde nummer, 'Make It Make Sense', de titeltrack van het album. Daar zit volgens Brenn Luiten een verhaal achter. ''Mijn moeder kwam te overlijden, en daarna moest ik alles weer opnieuw uitvogelen'' vertelt hij aan het publiek. ''Daar komt de titel van het volgende nummer vandaan.'' Het publiek geeft applaus en juicht de band toe, waarna ze het nummer inzetten. Gitaar en bas vloeien door de zaal, en in het midden van het nummer maakt de saxofoniste ruimte voor een improvisatie-moment van de trompettist. Over het algemeen heeft de sound het nummer een vrij oosters gevoel. De verschillende kleuren podiumlichten, zoals oranje, rood, paars en blauw dragen daaraan bij.
Na het vierde nummer volgen 'Makes Sense' en 'Time To Go'. Hierna volgen de laatste twee nummers, 'Reminisce', een ouder nummer dat niet uitgebracht is, en '3453 Thoughts', nog een track van hun nieuwe album, waarin ze nog even duidelijk maken dat ze veelal via hun instrumenten spreken. Deze heeft een lekker zweverig en vrije sound. Gedurende de hele show zijn de invloeden van hun voorbeelden Robert Glasper en Alfa Mist duidelijk te herkennen.
Al met al voelt de muziek van Brintex Collective aan als een warme omhelzing, eentje die je niet zomaar loslaat en waar je nog wel even in wil blijven zitten.