De afgelopen jaren is het onmogelijk geweest om niet van Rondé gehoord te hebben. De band werd tien jaar geleden op de Herman Brood Academie opgericht en is sindsdien niet meer weg te denken uit de Nederlandse popmuziek. Hun grote succes kwam in 2021, met het nummer ‘Hard To Say Goodbye’. Daarna blijkt Rondé een ware hitmachine en kan elk nummer dat de band uitbrengt rekenen op veel airplay en herkenning. Als klap op de vuurpijl verkoopt Rondé de Afas Live uit en wordt het album ‘Ten’ uitgebracht.

Met de bijbehorende ‘Ten’ albumtour, bestaande uit negen shows en geen – zoals de naam van de tour suggereert – tien, maakt de band een stop in de Nobel in Leiden.

Savine

Voorafgaand aan het concert van Rondé, is het podium aan singer-songwriter Savine. Vergezeld met twee muzikanten uit haar – normaal vijfkoppige – band, betreedt ze het podium. Ondanks dat ze enkel muzikale begeleiding heeft van een keyboard en een saxofoon, weet Savine toch een goed en compleet geluid neer te zetten. De singer-songwriter zingt goed, en groeit duidelijk in de show. Waar ze aan het begin een beetje onzeker over kon komen, staat ze bij de laatste nummers met een lach op haar gezicht en met veel zelfvertrouwen het publiek toe te zingen. Vergezeld met de dromerige en jazzy tonen van haar band heeft Savine de zaal wat warm kunnen maken voor de hoofdact.

Rondé

© Jasper Groothuizen

Rondé begint desoriënterend: Zaallicht uit, zaallicht aan. Wat mechanische geluiden. Spots op het podium. Zaallicht weer uit. Podiumlichten naar de zaal gekeerd. Geen lichten maar wel weer mechanische geluiden. Spots opnieuw op het podium, maar deze keer staat daar Rondé: “Leiden laat je horeeeen”. Onder luid gejuich vanuit de zaal opent de band. Met het opzwepende ‘Grey Area’ weet Rondé meteen de hele zaal mee te krijgen. Er wordt gedanst, de eerste armen gaan de lucht in, en de voorste rijen kunnen het nummer, (dat op het nieuwste album staat maar nooit is uitgebracht als single) van begin tot eind meezingen.

De sfeer zit er dus vanaf het begin lekker in en de band kan rekenen op veel herkenning vanuit het publiek. Met het energieke ‘Love of my life’ van het nieuwste album en het wat meer ingetogen ‘Why Do You Care’ van het debuutalbum begint Rondé met het één voor één afwerken van al hun hits. Vergezeld met een heuse lichtshow en schermen waarop we de bandleden extra goed kunnen zien, weet Rondé de hele zaal te bespelen.

Puur genieten van de hits en de albumtracks
Hit na hit komt langs: ‘Bright Eyes’, ‘Undecided’, ‘Hard to say Goodbye’, noem ze maar op. De hits worden vaak verrijkt met lange, rockachtige outro’s en vaak nog een gitaarsolo van gitarist Armel om het helemaal af te maken. Op die manier krijgen de nummers, die allemaal wel een redelijk vaste formule volgen, toch een eigen signatuur mee in de live-versie.

Naast de hits, wordt ook al het andere werk van het nieuwste album gespeeld en ook deze slaan lekker aan bij het publiek. De indiepopsong ‘Talk to Me’ begint ingetogen, maar ontpopt al snel met een meezingbaar refrein. Het wat hardere ‘Taking My Love Back’, met lichte poppunk-invloeden die het Avril Lavigne-achtig maken, brengt zelfs de eerste mensen voorzichtig aan het headbangen. Ook het nummer ‘Work of Art’ en het nooit uitgebrachte ‘Mighty One’ krijgen het publiek lekker mee. Ook deze nummers worden allemaal versterkt door het goede lichtwerk en visuals.

Aan de kwaliteit van de nummers en het livespel is te merken dat deze band al lang in het vak zit. De bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld en brengen de nummers vlekkeloos (voor wat ik heb kunnen zien in ieder geval). Na tien jaar ervaring en op flink grote podia gespeeld te hebben, zou je kunnen denken dat een zaal als de Nobel misschien een routineshow wordt, maar niks is minder waar. De band doet er alles aan om het publiek een waanzinnige avond te geven en heeft het zelf ook nog eens onwijs naar zijn zin. Elk nummer wordt gespeeld met een flinke grijns op het gezicht. Er is veel leuke interactie tussen de bandleden te zien en zangeres Rikki – in een Rondé t-shirt – zorgt voor veel interactie met het publiek.

Terug naar de basis
Halverwege de show komt een metamorfose. De bandleden verlaten hun vaste plekken achter hun microfoons, keyboards en drums en krijgen vanuit backstage een aantal akoestische gitaren toegereikt. Met z'n vijven, zittend op het podium – zangeres Rikki in het midden omringd door de vier overige bandleden met alle vier een akoestische gitaar – begint de band aan een klein akoestisch stuk in de set. Want het schrijven van hun muziek, hoe hard of groot het nummer ook is, begint met een akoestische gitaar en vocalen, vertelt zangeres Rikki, die moeilijk te horen is omdat haar stem tijdens dit stuk niet versterkt wordt.

Het wordt muisstil in de zaal. Aandachtig wordt er geluisterd naar de gitaren en de vocalen. Even terug naar de essentie van de muziek. De band speelt twee nummers in deze intieme setting. Na het eerste nummer volgt een applaus en daarna wat geroezemoes en geruis in de zaal, totdat iemand in de buurt van de bar hard “sssht” zegt. De zaal luistert hiernaar en Rondé kan weer verder met het tweede intieme nummer.

Na de twee nummers keren de bandleden weer terug naar hun vaste plek op het podium: achter de drumstel, achter het keyboard en achter de microfoons. Het ingetogene blijft echter nog even als de band het nummer ‘Slow Burn’ inzet van Kacey Musgraves. Het nummer werd door zangeres Rikki gebracht tijdens het televisieprogramma Beste Zangers. De band vervolgt hun zachtere set met de liefdesballad ‘I Believe In Love’, geschreven over het terugkeren van het vertrouwen in de liefde.

Club Rondé
Na dit zachte deel is het weer tijd om te knallen. Rondé gooit er weer een hit tegenaan, ‘Break My Heart’ deze keer, en de hele zaal danst weer lekker mee. “Wat is een clubtour zonder club Rondé?” vraagt gitarist Armel zich hardop af. Dus de Nobel wordt voor eventjes omgetoverd in een ware discotheek. De elektronisch getinte nummers zitten vol synthesizers en er wordt gedeeltelijk gebruik gemaakt van een drumpad. De dansbare nummers ‘Anyone’ en ‘No Worries’ en een cover van Gala’s ‘Free From Desire’ zorgen ervoor dat iedereen – jong, oud, en alles ertussenin – hun dansmoves kan laten zien.

De band vervolgt met hun kenmerkende gitaarpop en gooit nog even alle energie eruit en vraagt de Nobel om hetzelfde te doen: “Ik wil je helemaal uit je plaat zien gaan!”. Met het dansbare ‘Be Mine’, de hit ‘Naturally’ van een paar jaar geleden en de positieve afsluiter ‘Love Myself’, is deze avond Rondé compleet. Alle hits zijn gespeeld, er is gedanst, er is gezongen en er is genoten. Het is ‘hard to say goodbye’ tegen deze heerlijke avond.