Van Den Haag Centraal naar de grote zaal
Een aanzienlijk deel van het publiek heeft de trein van Den Haag Centraal genomen en met Fuzzy Teeth (met Plonki op gitaar!) als voorprogramma is er al helemaal sprake van een Haags feestje op Leids grondgebied. De band levert een keurige set af en krijgt de zaal al lekker mee. Het helpt ook dat Wodans’ Thomas van der Want - tegen alle etiquette in - zijn gezicht, of nou vooral zijn flying-V laat zien en een nummer meespeelt.
Spelen op zijn guardiolaans
Niet veel later komt hij met zijn eigenlijke band het podium. Ze spelen in een guardiolaanse opstelling, met een goed verdedigend blok en een ijzersterke voorhoede. Targetman is de goed gematste bassist Timo Prins, visueel absoluut de opvallendste verschijning. Tijdens de show hypnotiseert hij het publiek door om de zoveel tijd met zijn ogen te rollen. Toch is hij niet de uitgesproken frontman.
Deze taak wordt verdeeld over de vleugels met de rappe Thomas van der Want en Mikkie B Wessels. Wessels oogt als een frivole kruising tussen Damon Albarn en Liam Gallagher (I know…), met een vleugje van alledrie de Vliegende Panters. Van der Want komt juist over als de vriendelijke toegankelijke gast die in je vriendengroep (iets te) vaak het woord neemt. Ze worden gecompleteerd door drummer Olivier Lucas: kalm in zijn voorkomen, maar meedogenloos in zijn uithalen.
Het gas blijf erop en het dak gaat eraf
Al bij het eerste nummer ‘Karaoke Rockster’ gaat het gas erop. En volledig tegen de wens van progressief Nederland in, gaan ze ook niet van dat gas af. Wie gewend is aan een bioscoopbezoek in Leiden weet dat er normaal altijd een pauze is (en tegenwoordig helaas ook een flink reclameblok), maar bij Wodan Boys dendert alles door. Er zijn geen adempauzes, geen moment om even bij te komen. De moshpit is ook verrassend stevig, hier en daar breekt een bril en ook de halve liters Grolsch vliegen door de zaal.
Dat doorrazen heeft ook een keerzijde. De zaal toont onterecht weinig oog voor de enige rustige passage in de set. Zanger Thomas van der Want verontschuldigt zich zelfs vooraf. Jammer, want juist daar toont de band een andere laag.
Groots met een Haagse Guh
Met ‘Wodan Boys’ (ja het nummer), komt de avond knallend ten einde. Al volgt er nog een afscheid in de vorm van een kleine modeshow. De band gaf vooraf nog aan te twijfelen of de zaal niet te groot zou zijn, maar die zorgen blijken ongegrond. Wodan Boys bewijzen in Leiden dat ze groter klinken dan ze zelf misschien denken.