Van onze eigen clubavond tot de halve finale van de Nobel Award: Skir loopt al wat jaartjes mee in de Leidse muziekscene. Met hun energieke performances en hun pittige mix van poppunk en rock weten ze menige zaal op z’n kop te zetten. Lekker thuis hun muziek draaien kon echter nog niet. Daar komt nu verandering in: op 15 maart verschijnt hun eerste EP, treffend ‘Our First EP’ getiteld. Deze boreling wordt op 14 maart ten doop gehouden in de Nobel met een spetterend releaseconcert.

Tien jaar geleden richtte zanger/gitarist Rubz Pichel Skir op als muziekschoolband. In de jaren die volgden speelde de band in verschillende samenstellingen, maar de huidige bezetting met bassist Gillis van Mieghem en drummer Max Coenders is inmiddels alweer vijf jaar bij elkaar. “Toen ik negentien was ontdekte ik Max bij een jamsessie. Ik was verliefd op zijn spel en zijn energie,” vertelt Rubz. Hij vroeg Max direct om bij Skir te komen en gelukkig zei hij ja. Een soortgelijke verliefdheid overviel hem ook toen hij twee jaar later Gillis ontmoette. Gillis speelde bas in een andere band waar Max toen ook in zat en viel een keer in bij Skir toen hun toenmalige bassist net was opgestapt. Gillis mocht dus blijven en is dan ook niet meer weggegaan.

© Samantha Stauttener

Platzak

De naam ‘Skir’ bedacht Rubz op zijn vijftiende. Dat heeft niets te maken met de kwarkachtige substantie zoals de Vikingen die aten, maar is afgeleid van het straattaalwoord ‘skeer’. “Het klinkt gewoon vet. Je kunt skeer zijn, dan heb je geen geld. Maar een product kan ook skeer zijn, dan is het goedkope rommel,” legt hij uit. Natuurlijk bedoelt hij daarmee niet dat de songs van Skir geen kwaliteit zouden hebben – in die zin is het meer een geuzennaam. “Het klopt altijd: als je goedkoop en platzak bent, ben je skeer. En als je rijk bent en jezelf skeer noemt, dan is het een goede grap,” stelt Gillis.

Muzikale inspiratie haalt het trio vooral uit de muziek van Green Day en Blink 182. Dat zijn bands die ze alledrie goed vinden, maar de afzonderlijke bandleden hebben elk een wat bredere muzieksmaak. Zo luistert Ruben ook graag naar country, classic rock, metal en klassieke muziek. “Ik ben erg van de metal. Dat vind ik echt tof. Maar Max en ik zijn allebei ook erg geïnspireerd door The Police bijvoorbeeld,” licht Gillis toe. Dus ook uit al die hoeken kunnen invloeden in de muziek van Skir terechtkomen.

© Skir

Levenslijn

Rubz levert de basis voor alle songs, die ze dan met z’n drieën verder uitwerken. “Meestal begin ik met wat pingelen op m’n gitaar. Dan maak ik een demo die ik in onze Whatsapp-groep deel en vervolgens gaan we die met z’n drieën verder uitwerken,” vertelt hij. De inspiratie voor zijn muziek kan overal vandaan komen, maar in de nummers op de EP bezingt hij vooral momenten uit zijn eigen leven. “Het zijn heel persoonlijke nummers. Ik ben een emotioneel , gevoelig persoon en dat probeer ik ook zoveel mogelijk te uiten in mijn songteksten. Ik maak gebruik van mijn eigen ervaringen, op liefdesgebied bijvoorbeeld maar ook andere dingen, en daar geef ik dan een andere vorm aan. Deze EP heeft een soort verhaallijn in de opbouw van mijn karakter en levenspatronen. De openingstrack heet ‘One night stand’. Dat gaat over toen ik 16 was en jong, en zo veel mogelijk seks, drugs en rock & roll in mijn leven wilde hebben. Het gaat over oppervlakkig zijn met jezelf en andere mensen. Naarmate je de EP verder luistert, wordt het steeds emotioneler en diepgaander. Die verhaallijn heb ik na enige discussie met de jongens er toch doorheen geboord. Ik vind het zelf heel mooi dat je nu een opbouw hebt van ‘we zijn jong en onwetend’ via ‘hee, ik word opeens geconfronteerd met m’n emoties’ naar ‘Ik zit er middenin en dat doet pijn - wat moet ik hiermee?’ Het laatste nummer op de EP heet ‘Goodbye’ en gaat over loslaten, doorgaan met ons leven en afscheid nemen van de negatieve patronen die in de vorige liedjes zijn beschreven.”

Rubz Pichel: “Ik moest echt huilen van geluk toen ik zag met hoeveel passie Max de drumpartijen inspeelde.”

© Skir

Trypoul Studios

Het opnemen was een intensief proces met pieken en dalen, maar uiteindelijk is het drietal er nog hechter door geworden en zijn ze heel tevreden met het eindresultaat. Een deel van de opnames vond plaats in de Trypoul Recording Studios, waar Gillis al eens stage had gelopen. Na het conservatorium heeft hij al veel meters gemaakt als studio engineer en dus heeft hij ook het editen en het mixen gedaan. “Het was eigenlijk altijd al een droom van mij om met Skir in de Trypoul Studios op te nemen,” vertelt hij. Uiteindelijk konden ze twee dagen drums opnemen in deze studio. De rest speelden ze thuis in hun homestudio’s in, want meer budget was er niet. Nadat Gillis alles had geëdit en gemixt zijn de opnamen in Duitsland gemasterd door Hubi Hofmann van Slash Zero Records. “Wat mij betreft naar volle tevredenheid,” aldus Gillis.

“Het opnemen van de ep was echt een band-uitje,” vertelt Rubz. “We hebben met z’n drieën een hotelletje genomen voor de opnames, supergezellig. Ik was zo blij en gelukkig dat we na zo’n lange tijd zoveel werk staken in de liedjes die ik geschreven had. Ik moest echt huilen van geluk toen ik zag met hoeveel passie Max de drumpartijen inspeelde.”

Toch vult Gillis aan dat het niet alleen maar fijn en vriendschappelijk was: “Af en toe vlieg je elkaar ook in de haren. Dan dacht ik: waar ben ik mee bezig? Ik had ook gewoon thuis op de bank kunnen zitten. Maar dan maak je toch weer een stap en het resultaat klinkt wel heel vet, dat motiveert je ook intrinsiek om ermee door te gaan. We kwamen tot de conclusie dat als je met iets bezig bent waar je enorm veel passie voor voelt, dan is het nog steeds af en toe afzien maar dat is het echt wel waard. En als ik nu het eindresultaat beluister dan word ik er weer helemaal gelukkig van.” “Passie!” roept Rubz door hem heen. Dat blijkt de grote drijfveer achter hun muziek te zijn. Daar draait het eigenlijk allemaal om. Met die passie willen ze de komende tijd veel mensen laten kennismaken met diverse optredens op festivals. Maar eerst natuurlijk die knallende releaseshow aanstaande donderdag, samen met support act Headfirst in de Nobel.

© Samantha Stauttener