Na een onorthodoxe opener staat het vooraan bij het podium vol. De Likt heeft een breed publiek gecultiveerd door de jaren heen, want naast de verwachte jongelieden zijn er ook zestigplussers aanwezig en zelfs een verdwaalde metalhead met een jack vol patches. De afscheidstour staat in het teken van het afluistende album 'Ctrl+Alt+Delikt' en het thema is dus ook een arcade vol verwijzingen naar videogames. We openen met het lome 'Kapers aan de Maas' terwijl de iconische frontman Jordy met vlinderstrik en korte pijpen het podium bestijgt (de formatie is vanavond niet volledig, lid John van Beek is op vaderschapsverlof).
Met een character select screen op de achtergrond wordt één voor één de crew geïntroduceerd op de gladde titeltrack 'Ctrl+Alt+Delikt' terwijl het publiek de naam van het nummer scandeert. Afronaut heeft vanaaf nonchalant een wandelstuk bij zich, en er is zelfs een winnaarspodium aanwezig om naar de rand van de stage te schuiven voor een staaltje schoonspringen op een schare fans.
Er zitten ook af en toe een kleine sketch tussen de nummers door, zoals een computerstoring met een zichzelf verontschuldigende AI of visuals die gelift zijn van Tetris, Duck Hunt en het trippende lied over lollifanten uit de eerste Winnie de Pooh-film. Het optreden is echter meer Jackass dan cabaret, met frontman Jordy die op de schouders van een ander als een ridder de pit in rijdt tijdens 'Bloed aan de muur'. Het schrijfblok van uw verslaggever is ternauwernood veilig gebleven van rondvliegende drank.
Het is niet alleen brallen: Giorgi Kuiper geeft bijvoorbeeld de tweede keytar solo van de avond van de avond (maar dan gegoten in een Guitar Hero jasje) en de zaal verandert in een lantaarnfestival van smartphones tijdens 'Selfie'. Maar voor de rest gaat het er ruig aan toe: een pogopit op 'Ja dat bedoel ik', stagedives waarbij een bril bijna sneuvelt (3voor12 Leiden geeft geen verzekering aan haar medewerkers) en spontane skanksessies. Voor alle rakkers uit Roffa kan 'Stadsduif' als lijflied.
Achterwaartse trust falls van het podium, fans die ook een sprongetje mogen wagen en het lichtelijke ominieuze 'Breek je nek' zijn maar een paar memorabele momenten uit het beukende staartje van de show. De leden van de formatie worden vrij letterlijk op handen gedragen. Dan rollen de credits en is het spel weer veel te snel afgelopen. Men blijft nog even hangen om tickets voor de laatste show in Paradiso te slijten, en die gaan als zoete broodjes. Hopelijk is Het Gezelschap de blijvende New Game+ van deze knallers.