De EP opent met Spiritual Poison, een nummer wat eigenlijk al gelijk het hoofd doet meedeinen. Op de voorgrond doet het nummer niet heel complex aan, maar de aandachtige luisteraar hoort dat er op de achtergrond wel degelijk meer aan de hand is dan je in eerste instantie zou verwachten. Iets wat gelukkig vrij snel naar voren komt door een korte gitaarsolo waaruit direct de kwaliteit van de muzikanten blijkt. De dubbele zang, afgewisseld met ‘spoken word’, voegt een gelaagdheid toe die de aandacht van de luisteraar constant weet te houden. Later in het nummer komt de metalcore achtergrond van de muzikanten duidelijk wat meer op de voorgrond, iets wat ook direct te horen is in het tweede nummer Prometheus.
Als je hierdoor rare breaks en andersoortige ‘core’ elementen verwacht kom je van een koude kermis thuis, want ondanks de invloeden blijft het wel onvervalste death metal die hier voorgeschoteld wordt. Wederom halverwege het nummer een aangename verrassing in de vorm van een instrumentaal intermezzo welke onderbroken wordt door een etherisch clean gezongen stuk.
Het is lastig om de vinger te leggen op waar de band zijn muzikale inspiratie vandaan haalt (wat absoluut als compliment bedoeld is), maar als we toch wat bands zou moeten noemen zouden het Meshuggah en The Great Old Ones moeten zijn. Een zeer onwaarschijnlijke combinatie, die ze wel zeer goed afgaat.
River of Sorrow brengt ons een instrumentaal nummer met sfeervolle keyboards en een bijna Behemoth-achtige gitaarsolo, welke weer uitloopt in een sfeervolle outro.
Hierna begint het direct weer hard met Behold The Skygazer, wat gelijk de kracht van de samenwerking van de twee zangers weer tentoonstelt. Ondanks dat de band maar één gitarist heeft, weten ze door dit samenspel extra diepgang te bieden, die het melodische karakter van de band zeker ten goede komt. Dit nummer legt direct het tempo een tandje hoger en gaat ergens ook wel meer de (oude) Arch-Enemy kant op als we het over melodieuze death hebben.
In dit nummer ligt de zang direct ook een stuk harder in de mix en het is duidelijk dat de drummer ook zijn creativiteit wat meer tentoonstelt. Zeker een nummer wat de nodige mensen zal laten bewegen zodra zit dit live gaan spelen!
Als afsluiter hebben we het iets meer dan 7 minuten durende Wide Eyed Worshipper, wat wederom wat synths introduceert in de muziek. Na deze sfeervolle introductie gaan we vrij snel over in een Cannibal Corpse-esque vorm van death metal met zeer diepe grunts en logge ritmes. Deze gorgel strot wordt hiernaast ook nog afgewisseld met clean zang. Iets dat in eerste instantie ietwat vreemd overkomt, maar uiteindelijk vrij goed blijkt te werken. Ondanks dat dit met enige afstand het langste nummer op de EP is, weten zij door deze variatie goed de aandacht te houden en verliest het nummer eigenlijk geen momentum.
Release The River laat met deze EP zien dat ze een aankomend speler zijn waar absoluut rekening mee gehouden moet worden. De diversiteit van de muziek in combinatie met hun algehele kwaliteit als muzikant (of het nu achter een instrument of achter een mengpaneel is) zorgt voor een zeer aangename verrassing welke zeker naar meer smaakt. Naar onze mening komt Behold The Skygazer het beste uit de verf en laat deze de kwaliteiten het beste doorschijnen, maar menig band zou een puntje kunnen zuigen aan een eerste EP als deze.