De avond begint redelijk bijtijds en na binnenkomst is te zien dat de zaal een grondige verbouwing heeft gehad. Waar voorheen centraal een grote trap stond, staat nu een sfeervolle ‘binnentuin’ gevuld met tafels waar mensen van een biertje aan het genieten zijn en aan het bijpraten zijn na elkaar vermoedelijk vrij lang niet gezien te hebben door de alom bekende maatregelen. Het gebrek aan afstand is de eerste minuten even wennen, maar al snel voelt het weer als vanouds en zit de sfeer er bij iedereen goed in. Kort hierna wordt iedereen vriendelijk verzocht naar de kleine zaal te gaan, waar Doodswens de avond zal openen.
1 november 2019 liet Mayhem De Nobel in een smeulende berg as achter, toen kort daarna wereldwijd de pleuris (lees: Covid-19) uitbrak. Niemand had toentertijd kunnen zien aankomen dat het bijna 2(!!) jaar zou duren voordat er weer een échte black metal show in het Leidse podium zou staan. Gelukkig laat dit alles zien dat de volhouder wint, zodat we op 9 oktober jongstleden eindelijk de Duisternis weer konden omarmen. Doodswens en Verwoed kwamen namelijk naar de Gebr. De Nobel om te laten zien dat de Nederlandse Black Metal nog steeds brandt met een verzengende vlam en dat niets ze in de weg zal staan
©
Willeke van Haren
©
Willeke van Haren
De Eindhovense (en deels Leidse) band bestaat sinds 2017 en heeft sinds die tijd niet alleen een (zeer) goed ontvangen demo en split uitgebracht, maar ze hebben ook onder andere op het prestigieuze Roadburn gestaan. Binnenkort komt de eerste full-length uit en gaan ze op tour met oa Marduk, maar gelukkig komen ze ons nog eerst even vereren met hun aanwezigheid.
©
Willeke van Haren
Bij opkomst op het podium begint F met een rustige instrumentale introductie terwijl I rondloopt met een bundel brandende salie, welke ze uiteindelijk achterlaat op het met schedels beladen altaar. Op het moment dat I haar plaats inneemt achter het drumstel trappen de dames direct het gaspedaal volledig in en maken ze zonder blikken of blozen duidelijk dat ze hier niet zijn voor de gezelligheid. Het duo laat zien dat ze weten waar ze mee bezig zijn en met ijzingwekkende precisie, maar zonder de lo-fi sound te verliezen beginnen ze duidelijk te maken waarom ze een belangrijke speler zijn in de Nederlandse scene.
Gedurende het optreden laten ze een aangename diversiteit zien binnen hun nummers, van de wat langzamere melancholie met uitgerekte klaagzang en bijbehorend gitaarwerk, tot furieuze blastbeats en haatdragende krijsen. Ondanks het feit dat het een tweekoppige band is weten ze een helder en sterk geluid neer te zetten en het publiek reageert hier ook goed op. Na de eerste paar nummers beginnen de hoofden en haren steeds meer te wapperen, zeker bij de wat hardere nummers.
Het relatief korte optreden is ondanks de duur erg sterk en laat een goede diversiteit in het repertoire zien, die om meer smaakt. Ondergetekende kan in ieder geval niet wachten tot het nieuwe album uit is en de band een wat langer optreden kan geven.
©
Willeke van Haren
©
Willeke van Haren
Na Doodswens is er een korte pauze, waarin het podium klaargemaakt wordt voor Verwoed. Deze Utrechtse band is het eenmansproject van Erik B., initieel ontstaan als Woudloper in 2014 waarna in 2015 de naam veranderd werd naar Verwoed. Erik neemt zoals altijd de vocalen voor zijn rekening en waarbij de overige instrumenten worden overgenomen door een aantal (semi-vaste) sessiemuzikanten, bestaande uit een aantal ‘oude rotten’ met de nodige bands op naam. Gelijk vanaf het begin gaat ook deze band er volop in, maar laat direct wel zien en horen wat een verschil een volledige band maakt tegenover het voorgaande duo.
©
Willeke van Haren
Het geluid is diep en gelaagd en beukt als een stoomwals door iedereen heen. Het lage gegrom van Erik wordt bijgestaan door een verwoestende laag drum- en baswerk, die er niet alleen voor zorgt dat het publiek goed los barst, maar ook dat het direct weer als ‘vanouds’ voelt. Door de muur van geluid die je ingewanden doen trillen wordt een melodieus web van gitaarspel gewoven, waar bij vlagen de dissonantie afspat maar welke soms ook verrassend helder klinkt. Wederom valt er niks te klagen over het geluid, wat gelukkig een constante lijkt te zijn bij de Gebr. De Nobel. Nummers als ‘De Kwelling Van Het Bestaan’ en ‘Het Bedriegende Oog’ voeren je direct mee naar de donkerste holten van je ziel, terwijl je wegdroomt op de gitaarlijnen. Vrij snel hierna wordt je weer teruggetrokken naar de realiteit door de intensiteit van de zang van Erik, danwel de podium-vernietigende intensiteit van de bassist die met zijn razende spel een zwarte draaikolk van dissonantie en geweld veroorzaakt. Met dit optreden laat de band zien dat ze er nog steeds een zijn om rekening mee te houden en waarom ze tot de meest relevantie black metal bands van het moment horen.
©
Willeke van Haren
Deze avond liet zien dat (gelukkig) noch de bands, noch het publiek vergeten is hoe het moet en dit smaakte absoluut naar meer. Laten we hopen dat shows zoals deze vooral door mogen blijven gaan en het normale leven weer vaker doordrenkt kan raken met het Duistere.