Doomsday Celebration Fest IV Doomsday Celebration Fest IV

Hail Conjurer opent het festival met een intro van (dungeon) synths van het album ‘Dreams of Serpent’, wat hem en het publiek de kans geeft om in de juiste sfeer te komen. Ook wel bekend als drummer van Ride for Revenge staat hij alleen op het podium met zijn gitaar en laat zien meer in zijn mars te hebben; zeer goede dungeon synth meets 90s black, met op het laatst nog wat meer drone/doom-invloeden à la Sunn 0))). Een backtrack ondersteunt zijn zang en gitaarspel verrassend goed en doet denken aan IJslandse black metal. Het is vreemd om deze man in zijn eentje dit alles te zien neerzetten, maar het heeft een uitstekende toon gezet voor de rest van de avond.

Aan LvxCaelis de eer om de avond voort te zetten. En hoe! De Chileense band (die wat leden leent van Hetroertzen) speelt werkelijk de sterren van de hemel. Het geluid is zeer goed (minus een wegvallende snare, maar daar doen we niet moeilijk over). Een backtrack voor een derde gitaar geeft de muziek meer diepgang en de band ruimte voor interactie met het publiek. Iets waar ze uitstekend en veel gebruik van maken. Het voor aanvang nog redelijk onbekende LvxCaelis weet het publiek voor zich te winnen en menig nieuwe fan te scoren. Hun speeltijd is te snel om. Hopelijk is deze eerste keer in de Benelux niet hun laatste!

Hetroertzen is geen onbekende voor het Leidse publiek en een graag geziene gast. Ze hebben er zin in en spreken Leiden regelmatig aan. Het geluid is wederom zeer goed, iets wat deze band echt nodig heeft. Hetroertzen geeft vanavond een exclusief optreden van de Lvx In Tenebris tournee, een wat langere set die niet alleen ruimte geeft aan de uitgesponnen nummers in hun oeuvre, maar ook aan improvisatie en uitdieping van de nummers. Ik kan er veel woorden aan vuil maken, maar dit is het beste optreden dat ik tot nu toe van ze gezien heb. Persoonlijk hoogtepunt van de avond.

Ride for Revenge staat bekend om hun experimentele black metal (met een voorliefde voor noise) en hun spaarzame optredens, welke soms nogal uit de hand kunnen lopen. Hun eerste optreden buiten Finland is gevuld met invloeden uit de Ross Bay Cult (Revenge / Blasphemy) en de ‘oude Finse garde’ Beherit en Barathrum. Gecombineerd met veel feedback, een dronken zanger en snerpende gitaren heb je het optreden wel te pakken. Het was rauw, het was een chaos, het was niet voor iedereen weggelegd. Precies wat de bedoeling is van de band en een avond als deze!

Het Arnhemse Old Tower maakt dungeon synth zoals het bedoeld is. De synthesizer en trommels zijn goed op elkaar afgesteld, de beamer projecteert beelden van het universum, en het publiek droomt weg. Het duo gaf zijn eerste live optreden op Roadburn dit jaar, speelde in het voorprogramma van Mortiis en weet vanavond wederom kippenvel te creëren en een schimmige, onderaardse sfeer neer te zetten.

De Franse band Sektarism is een vreemde eend in de bijt. De leden, o.a. van Mahlkebre, gaan geheel in witte gewaden gekleed, de zanger is veel met het publiek bezig en geeft het halve podium weg, en een ander zit op de grond met alleen een klankschaal. Hun muziek klinkt religieus en satanistisch geörienteerd met een sado-masochistisch randje. De kattenstaart (de zweep, niet een echte staart) waarmee de zanger veelal over zijn rug gaat benadrukt dit nog eens. Ondertussen zorgt het uitdelen van ladingen wierook aan het publiek voor veel afleiding. Dat is jammer, want zo ontgaat het velen dat de band goed en strak speelt en vooral bijzondere muziek maakt.