Motosolo en Wolvon gaan tegen de gevestigde orde in Motosolo en Wolvon gaan tegen de gevestigde orde in

Een trompetsolo last het begin van het Motosolo concert in. De niet al te korte solo doet het publiek hier en daar afdwalen, maar wanneer de begeleiding van drum en basgitaar zijn intrede doen is de aandacht weer terug.

De band speelt aanvankelijk enigszins repetitieve melodieën. De drummer houdt een haast hypnotiserend simpel ritme aan waar de bassist niet veel van verschilt. De variatie komt het meest van de trompet, die het kenmerkende element van de band is. Wanneer de trompet even stilvalt wordt de muziek dan ook snel saai. Na een tijdje maken de melodieën plaats voor moeilijk te omschrijven tempowisselingen, maar hier wordt de muziek niet direct toegankelijker door. De trompet is zacht uitgedrukt een aparte toevoeging aan de muziek, waarvan de waardering misschien alleen voor de fijnproever weggelegd is.

Al met al valt de muziek samen te vatten als een reis op nieuwe paden, waarbij tegen de gevestigde orde in wordt gegaan. Wanneer in de set van een half uur het tempo naar het einde oploopt, voelt een enkele bezoeker zich geroepen om te hakken.

Een stevige muur van geluid reist op aan de rand van het podium om zich over het publiek heen te storten. Het Groningse trio Wolvon houdt geen gas in en speelt de nummers op tempo door. Dat de zang moeilijk te verstaan is boven het geluid van de instrumenten uit stoort niet. Er is enkel plaats voor stevige noisy rock om uit de speakers te rollen. De drums houden een stevig tempo aan en de snaristen houden dit met ogenschijnlijk gemak bij. Ook al is de muziek wat aan de rauwe kant, klinkt het geheel toch harmonieus. Wolvon is typisch een band waar weinig woorden aan vuil gemaakt hoeven worden, de muziek is constant, maar kwalitatief.

De band kondigt aan vanavond nummers te spelen van de nieuwe plaat, die tevens te koop is bij de show. Dit kan niks anders dan goeds betekenen voor de liefhebber. De ietwat onvoorspelbare, maar toch toegankelijkere ritmes dan we eerder hoorden van Motosolo, weten het publiek te boeien.

Kort gezegd speelt Wolvon de tent aan gort met een snaarspel dat aan de rappe kant is en een drummer die dit tempo met gemak bijbeent. Het publiek is zichtbaar aangetrokken tot het podium en lijkt, ondanks de afstandelijke houding, te genieten van de muziek.