Het is half tien en erg rustig in de kleine zaal van Simplon. Een handjevol toeschouwers heeft zijn weg gevonden naar het poppodium om Abel, John en Merijn, ofwel Canyon Deluxe te horen spelen. De heren hebben aangekondigd om vanavond vooral nieuwe nummers ten gehore te brengen. Na de eerste EP is dat eigenlijk al reden genoeg om even langs te komen. Wanneer de groep begint te spelen, valt ten eerste op dat een van de instrumenten een tikje vals klinkt, maar dat kan uiteraard een keer gebeuren. Tussen de nummers door is immers voldoende tijd om even te stemmen en misschien geldt hier het credo 'een beetje vals is niet lelijk'.
Canyon Deluxe zorgt voor avond om snel te vergeten
Tegenvallend optreden van veelbelovend Gronings trio
Canyon Deluxe: een interessante naam die net zo veel over deze band prijsgeeft als de informatie op hun eigen Facebookpagina. De band deelt naar eigen zeggen een interesse in koffiemolens, mieren en geruite sloffen, wat natuurlijk al de nodige interesse wekt. Op 25 juni bracht de band zijn eerste EP, Desolate Desire, uit, die 3voor12 groningen in augustus in een recensie al omschreef als "een bijzondere verzameling nummers". Donderdag stond de band in Simplon. We vonden het dus hoog tijd om de lucht te klaren en eens een kijkje te nemen bij deze mysterieuze band.
Na een paar nummers kan wel gezegd worden dat er geen gebruik wordt gemaakt van die tijd en dat het eerder genoemde devies hier niet opgaat. Hoewel de stijl van de vanavond gespeelde nummers in lijn ligt met wat we op Desolate Desire konden horen, mist er tijdens het optreden een zekere flow. De liedjes op de EP zijn ingetogen, rustig en in zekere zin zweverig, maar dit komt deze avond niet helemaal naar voren. De show verloopt namelijk, op zijn zachtst gezegd, houterig. Bas en gitaar klinken niet zuiver en de drummer zit er af en toe pijnlijk naast. Combineer deze rommeligheid met opmerkingen als: "Welk nummer gaan we ook alweer spelen?", en: "Dit liedje hebben we gisteren geleerd", en het plaatje is compleet. Het voelt alsof je in de garage van je buurjongen naar zijn net opgerichte band luistert, terwijl je dat eigenlijk niet wilt, maar je blijft, omdat je niet lullig wilt doen.
De drummer kondigt tussen neus en lippen door aan dat Canyon Deluxe bezig is met het opnemen van zijn eerste album. Helaas is het erg moeilijk om, na dit optreden van pakweg een halfuur, heel enthousiast te worden over dit bericht. Laten we gewoon hopen dat de jongens het gevoel van hun eerste EP terugvinden; dan heeft deze groep ongetwijfeld potentie en belooft hun eerste plaat een goeie te worden. Als de afgelopen show de voorbode is voor wat komen gaat, dan houden wij het nog even bij Desolate Desire.