Popronde '16: Karawane, Woof! Woof! Ridicule, Mooon, 45 Acid Babies

Rondreizende etalage toont hedendaags bandjesaanbod

Tekst: Ernst Jeuring Foto's: Jan Westerhof en Jan Lenting ,

De Popronde toert door Nederland en streek op 6 oktober neer in Groningen. Een wandeling door de stad maakt duidelijk dat er veel variatie in bandjesland is. Vernieuwingsdrang en nostalgie gaan hand in hand. Iedereen wordt bediend en niet onbelangrijk: geen rijen bij de ingang.

De uitgestippelde route begint bij VRIJDAG, waar Karawane speelt. Zanger Anne Ceasar van Wieren trok voorheen de kar bij LPG, een creatief collectief dat prima liedjes op plaat zette. Karawane maakt daarom nieuwsgierig, hoewel de band vorig jaar al een plaat uitbracht. Die nieuwsgierigheid had dus allang bevredigd kunnen zijn. Het geeft aan dat het tempo van het rap veranderende poplandschap voor sommigen niet goed bij te benen is. Anders gezegd: de rondreizende toonzaal die Popronde heet geeft zowel bands als publiek niet alleen een eerste maar ook een tweede kans om elkaar te leren kennen.

Van het titelloze debuutalbum zijn nog wel wat exemplaren over, zo laat Van Wieren weten, terwijl hij met trots een LP de lucht in steekt. "Na afloop van de show te koop." Van Wieren is met Karawane op zoek naar ultieme muzikale en creatieve vrijheid. Dat zouden ze zomaar eens kunnen vinden. Karawane neemt tijd voor de nummers, knalt, fluistert en speelt tegendraads. Wie gewend is om in elk nummer tot vier te tellen, wordt nogal eens op het verkeerde been gezet. De nummers Whisper en Can spannen hierbij de kroon, met een excellerende Jorrit Westerhof op gitaar. Met het beukende begin van Survive ("Het meest rustige nummer van de set") moeten we de kelder van VRIJDAG verlaten. Op naar de volgende plek. De plaat halen we morgen wel.

Next stop: O'Ceallaigh. Woof! Woof! Ridicule, electropop uit het Haagsche. Onderzoek vooraf geeft afgaand op de foto's een beeld van een band die een kleurig geheel vormt, afgaand op de muziek een band die vrolijke pretentieloze pop maakt. En inderdaad, het is allemaal licht verteer- en dansbaar. Zang, toetsen, bas en gitaar, dan heb je het wel gehad. Met soms een lullige drumbeat en een Nintendo-geluidje kijkt Woof!Woof! Ridicule achterom naar de jaren tachtig. De vette bas trekt de muziek naar de huidige tijd en maakt het behoorlijk dansbaar ('Wat is dat daar? Een tinteling in m'n heup!'). Woof!Woof! Ridicule toont zich van haar meest artistieke kant met een kitscherige maar effectieve lichtshow. Het is allemaal prima te verhapstukken, zo op een donderdagavond. Je zou bijna vergeten dat dit dansfeestje in een traditional Irish pub plaatsvond. Kan het contrast groter?

Nou, misschien wel. We wandelen een kledingzaak in de Herestraat binnen. Men at Work, uw winkel voor de hippere kleding, vormt het decor voor Mooon, de retrorockers uit Aarle-Rixtel. De Mooon-mannetjes warmden in februari dit jaar de Grote Zaal van Vera nog op en nu zijn ze terug. Too Cool For School, misschien stiekem met een middelbare schooldiploma op zak maar nog niet met de destijds beloofde plaat. "Het kutweer is nu begonnen, en halverwege het kutweer komt onze plaat uit", vertrouwt bassist Tom de Jong ons voorafgaand aan het optreden toe. Laten we hopen dat aan het kaa-uu-tee-weer binnenkort een einde komt.

Mooon geeft 'm van jetje, daar tussen de spijkerbroeken, hoodies en slimfit-shirtjes. Gitarist Timo van Lierop staat nog steeds tot z'n middel in John Mayall's Moeras en maakt vooralsnog geen aanstalten om zich daaruit te laten halen. Vastgezogen in de blubber speelt hij z'n moddervette licks, ondersteund door de ritmetandem van de gebroeders De Jong. Het is weer een fijne set van deze jonge knapen.

Door naar de bovenverdieping van Warhol. Daar in de Papengang dromt zich een behoorlijke massa samen voor 45 Acid Babies. Dit Utrechtse kwartet grijpt ook al terug op electro, en dan in een combinatie met garage- en punkinvloeden. Iggy op een synthersizer, of iets dergelijks. Het werkt aanstekelijk en trekt de nodige mensen van de straat. Op de bovenverdieping is het door de drukte moeilijk manoevreren en de temperatuur stijgt snel. Verdienste van de band? De set zal vast nog overtuigend doorstampen, maar deze Popronde-route komt nu ten einde. Het is mooi geweest.