Om half 9 begint Avery Plains te spelen. Het postrockkwartet trapt af met een aantal nummers van de nieuwe cd. Veel nummers gaan over groei, of ‘rising’, zoals zanger-gitarist Jurgen Veenstra het noemt. De muziek groeit ook, in verschillende richtingen zelfs. Er worden namelijk steeds verschillende gitaarlagen in de composities aangebracht. De instrumentale stukken worden zo aardig psychedelisch, terwijl in de refreinen alles weer samenvalt. Het optreden is behoorlijk overdonderend en dat komt niet alleen door de muziek. Avery Plains wordt namelijk bijgestaan door een puike lichtshow. Al met al een goede opening van de avond.

Dinosaur Jr. komt vanavond niet alleen maar voor de gezelligheid. Het optreden in Vera is onderdeel van de tour rondom het nieuwe album Give A Glimpse Of What Yer Not. Deze nieuwe plaat heeft ook weer die typische Dinosaur Jr. sound. J Mascis' stemgeluid is nog even mysterieus en nasaal als vroeger. Het bas- en gitaargeluid is doordrenkt van de fuzz. De nummers op Give A Glimpse Of What Yer Not zijn dik in orde. Vooral Goin Down en Tiny zijn zowel vuig als poppy, net die combinatie die Dinosaur Jr. zo'n leuke band maakt.

Vera is tot de nok toe gevuld wanneer de band het podium bestijgt. J Mascis drinkt een slokje thee en begint vervolgens met een ingetogen intro. Wanneer de fuzzpedalen ingetrapt worden, weten we het zeker. Hier staat de band waarop we stonden te wachten. Het geluid is heerlijk dik en vuig. Dat mag ook wel, want er staan zoveel versterkers op het podium dat het bijna een muziekwinkel lijkt. Dinosaur Jr. maakt gretig gebruik van deze apparatuur om de muziek op te leuken. Er ontstaat een muur van geluid, waardoor op bepaalde momenten de muziek helemaal openklapt. Ondanks het oorverdovende volume waarmee de heren spelen, blijft de sound gedefinieerd.

De grootste troefkaart van Dinosaur Jr. is het melodische gitaarwerk van J Mascis. Hij breidt zijn akkoorden vaak uit met diverse loopjes. Hierdoor blijft de muziek steeds verrassen. Vanwege het hoge volume lijken de harmonische lijnen van Mascis en bassist Lou Barlow net wat meer impact te hebben. Het is alsof de melodie en het volume een soort chemische reactie bij elkaar uitlokken.

Het anderhalf uur durende optreden zakt geen moment in. Stevig drum- en baswerk rijgen de nummers netjes aan elkaar. Daarnaast zet het een solide basis neer, waardoor Mascis' melodische uitingen extra stevig overkomen. Ondanks het rechttoe-rechtaan karakter van de muziek weet de ritmesectie toch steeds te variëren.

Al met al weet Dinosaur Jr. goed aan de hoge verwachtingen te voldoen. Het is alweer negen jaar geleden dat de band Vera voor het laatst aan deed. Waarschijnlijk zal het wel weer even duren voordat de heren weer terugkomen. Wij hebben in elk geval iets om van na te genieten.