Om half 9 begint Avery Plains te spelen. Het postrockkwartet trapt af met een aantal nummers van de nieuwe cd. Veel nummers gaan over groei, of ‘rising’, zoals zanger-gitarist Jurgen Veenstra het noemt. De muziek groeit ook, in verschillende richtingen zelfs. Er worden namelijk steeds verschillende gitaarlagen in de composities aangebracht. De instrumentale stukken worden zo aardig psychedelisch, terwijl in de refreinen alles weer samenvalt. Het optreden is behoorlijk overdonderend en dat komt niet alleen door de muziek. Avery Plains wordt namelijk bijgestaan door een puike lichtshow. Al met al een goede opening van de avond.

Vera is tot de nok toe gevuld wanneer de band het podium bestijgt. J Mascis drinkt een slokje thee en begint vervolgens met een ingetogen intro. Wanneer de fuzzpedalen ingetrapt worden, weten we het zeker. Hier staat de band waarop we stonden te wachten. Het geluid is heerlijk dik en vuig. Dat mag ook wel, want er staan zoveel versterkers op het podium dat het bijna een muziekwinkel lijkt. Dinosaur Jr. maakt gretig gebruik van deze apparatuur om de muziek op te leuken. Er ontstaat een muur van geluid, waardoor op bepaalde momenten de muziek helemaal openklapt. Ondanks het oorverdovende volume waarmee de heren spelen, blijft de sound gedefinieerd.

Het anderhalf uur durende optreden zakt geen moment in. Stevig drum- en baswerk rijgen de nummers netjes aan elkaar. Daarnaast zet het een solide basis neer, waardoor Mascis' melodische uitingen extra stevig overkomen. Ondanks het rechttoe-rechtaan karakter van de muziek weet de ritmesectie toch steeds te variëren.

Al met al weet Dinosaur Jr. goed aan de hoge verwachtingen te voldoen. Het is alweer negen jaar geleden dat de band Vera voor het laatst aan deed. Waarschijnlijk zal het wel weer even duren voordat de heren weer terugkomen. Wij hebben in elk geval iets om van na te genieten.