Traumahelikopter weet nog steeds dondersgoed hoe het moet

Alles iets minder kapot, desalniettemin een avond doordrenkt met rock door Gronings trio

Tekst: Iris Oversier Foto's: Jan Westerhof ,

Hoopvolle verwachtingen van traumahelikopter deze donderdagavond. De komst van het nieuwe, veel besproken album Competition Stripe was voor velen een spannend moment. De vroege, rauwe punknummers maakten namelijk meer ruimte voor nieuwe richtingen, zoals garagerock en indie. Vanavond mogen de Groningse jongens de verwachtingen in Vera waarmaken.

The Tubs

Voorafgaand speelt de iets rustigere Gentse band The Tubs. Het viertal  mannen laat een combinatie van indierock en country horen. Met name de pedaalstalengitaar is de sfeermaker. Je waant je direct in een oude Cadillac ergens in een uitgestrekt Amerikaans landschap. De vier instrumenten zijn goed in balans en samen met de zang, die soms aan de ietwat schelle kant zit, zetten ze een fijne sfeer neer. Al zittend in die oude country Cadillac komen de teksten "When I wake up in the morning…" en "Everyday I’m wastin’" niet geheel onverwachts uit de hoek. The Tubs zijn wat ingetogen en hun muziek is dit hier en daar ook. Dit heeft echter z’n charme en wat ze muzikaal neerzetten is simpelweg goed.

Traumahelikopter

Er zijn ondertussen al veel woorden uitgelaten over het derde, onlangs uitgebrachte album Competition Stripe van traumahelikopter. Het album is goed ontvangen en de ondertussen volgelopen zaal wacht met smart op wat zijn favoriete, vertrouwde band traumahelikopter vanavond in petto heeft. 

De band bewijst met zijn bandopstelling de kunst van het weglaten perfect onder de knie te hebben. Er staat een compleet kaal geplukt drumstel gecombineerd met twee gitaren - geen bas nodig hier - en een hele berg no-nonsense vastberadenheid. Een grote verscheidenheid aan strakke, gecontroleerde ritmes samen met zeer pakkende melodieën, en veel herhalingen. De gouden formule zorgt voor volle aandacht van het publiek. Zanger en gitarist Mark Lada nodigt het publiek uit om te dansen en binnen enkele minuten is het publiek wederom hooked aan traumahelikopter.

Lada weet het publiek lekker op te jutten en mengt zich af en toe zowaar zelf in de moshpittende menigte. Zelfs moeders wordt verzocht achter in de zaal om mee te dansen. Bij het nummers Kids van het eerste album wordt er een poging gedaan iemand uit het publiek het nummer te laten zingen. Degene die het podium opkomt, lijkt zich - ondanks dat hij zich er uitstekend vermaakt - niet helemaal te realiseren wat de frontman van hem verwacht. Lada neemt de zang toch maar over. Een mislukte poging, maar tevens een mooie bijdrage aan de gecontroleerde chaos die traumahelikopter neerzet.

Na zijn titelloze debuut is traumahelikopter meerdere paden gaan bewandelen. Op Competition Stripe is een duidelijke nieuwe richting hoorbaar die voor de eerste, trouwe fans spannend was. Deze avond hoor je, naast de vertrouwde volop aanwezige punk, een breder scala aan genres voorbijkomen. Nieuwe of oude wegen, traumahelikopter heeft met dit album geen valse hoop gegeven en maakt verwachtingen waar.