In het voorprogramma speelt de eveneens Deense Astrid Nora van Where Did Nora Go. Ze zit alleen op het podium met een cello en produceert hier verrassend veel geluid mee. Haar nummers zijn duister en indringend, maar voelen soms ook spiritueel en aandoenlijk aan. Nora heeft een hele krachtige zangstem. Haar moeder is Nederlandse, dus tussen de nummers door praat ze in het Nederlands tegen het publiek (de zin “ik hoop dat jullie me verstaan kunnen” wordt met groots applaus bevestigd). De zaal is echter niet zo geïnteresseerd in haar lastig te volgen muziek. Er is veel geroezemoes, waardoor Nora niet de aandacht krijgt die ze verdient.
Voor Saybia is het niet lastig om de aandacht vast te houden. Zodra de bandleden op het podium komen, klinkt er een overdonderend applaus. Ze openen opvallend genoeg met Untitled, het zeventien minuten durende verborgen nummer van These Are The Days. Het begint instrumentaal en bouwt langzaam op. De band neemt de tijd om te jammen en het nummer nog verder uit te bouwen met extra gitaarsolo’s. Untitled bereikt zijn hoogtepunt met snoeiharde gitaren, lange uithalen van zanger Søren en een indrukwekkende lichtshow. Het optreden is hierdoor nu al heel wat extravaganter dan je in eerste instantie verwacht van de band, die vooral bekend staat om zijn melodramatische meezingers.
Indrukwekkende show van Saybia in De Oosterpoort
Deense band rockt volop na jarenlange stilte
Na zeven jaar afwezigheid heeft Saybia in oktober vorig jaar een nieuw album uitgebracht en dat is reden genoeg voor een tour. Op Eerste Paasdag speelt de Deense band in De Oosterpoort. Het publiek wordt getrakteerd op gitaarsolo’s, jamsessies en een indrukwekkende lichtshow: Saybia kan rocken!
Vooral Søren en pianist Jess Jensen zijn samen heel succesvol in het opzwepen van het publiek. Ze vragen mensen om te klappen (wat de hele zaal dan ook doet) en mee te zingen. Søren maakt grapjes, bijvoorbeeld door tot twee keer toe te doen alsof hij een bekende gitaarriff gaat spelen of door zijn buik te ontbloten, op luid gejoel van het publiek. De band heeft veel plezier in optreden. Een wereld van verschil met het kwetsbare imago dat Saybia op de albums uitstraalt. Op het podium staan vanavond echte rockers.
Saybia speelt oude en nieuwe nummers. Klassiekers als The Second You Sleep en Fool’s Corner komen langs, tezamen met nummers van het latere album, zoals I Surrender en Bend The Rules. Tijdens bekende nummers schieten de telefooncamera’s de lucht in en zingt iedereen mee. Deze liedjes komen minder goed tot hun recht dan de wat ruigere nummers. De band is heel sterk, maar de zang valt soms tegen. Søren vermijdt veel van de lange uithalen en klinkt anders dan op de studioalbums. Van het latere werk komen nummers als On Her Behalf en Angel van Eyes On The Highway langs, en Down en Black Hole van hun nieuwste album, No Sound From The Outside.
De band verdwijnt vrij lang van het podium voor de heren terugkomen voor een toegift van drie nummers. Saybia sluit af met The Day After Tomorrow, een indringend liefdesliedje. De bandleden zijn duidelijk dankbaar dat ze in De Oosterpoort mochten optreden, en het publiek heeft een geweldige show mogen beleven.