Wie in Groningen de muziekscene een beetje volgt, kan de Australische band Royal Headache bijna niet zijn ontgaan. Zoals wel vaker het geval is met internationaal minder bekende bandjes die in Groningen een fanschare opbouwen, is dit voor een deel toe te schrijven aan het conto van Jan en Jan van Elpee. De wekelijkse nieuwsbrief, de vele duizenden twitterberichtjes en bijvoorbeeld de maandelijkse top vijf op de site van Vera missen over het algemeen hun uitwerking niet. Zelden zagen we ze zo enthousiast als over de twee platen uit 2011 en 2015 van dit Australische viertal. Beide albums vlogen dan ook de winkel uit en het zou niet verbazen als in Groningen gemiddeld de minste inwoners per verkochte plaat wonen. Na een eerder afgelast concert zijn de heren nu dan eindelijk in Vera en dat valt bepaald niet tegen.
Langverwacht concert Royal Headache lost belofte in
Sauna Youth als doordacht en lichtelijk monotoon voorprogramma
Waar een eerder concert van Royal Headache in Vera nog werd afgelast, is het nu wel raak. De soulpunkende Australiërs weten Vera stampvol te krijgen en laten zien dat de lokale hype wel degelijk gerechtvaardigd is. Sauna Youth uit Engeland vormt de sterke opener van de avond.
Voordat Royal Headache hun soulpunk op het publiek afvuurt, is het de eer aan Sauna Youth om de avond te openen. Dit stel slimme artpunkers weet als geen ander hoe je catchy liedjes en hooks in een continue drive moet brengen. Je hebt steeds het vermoeden dat er goed over nagedacht is en de teksten van zangeres Jen Calleja herbergen de ideeën van de band over onze maatschappij, esthetiek en de algehele ‘gang des levens’. Dit alles verpakken ze in slimme liedjes die nooit te lang duren en zich laten kenmerken door staccato gitaarriffjes, een steady basgitaar en vooral heel goede drums. De man-vrouwzangcombi doet het natuurlijk ook altijd goed. De liedjes lijken misschien net wat teveel op elkaar om het hele concert lang indruk te maken, maar, zoals ze zelf in Monotony bezingen, dit is misschien ook wel met een achterliggende gedachte gedaan. Hoe dan ook een sterke opener van de avond.
Dat Royal Headache flink populair is in Stad en Ommeland blijkt wel uit de mate waarin Vera gevuld is vanavond. Zelden zie je voor ‘zo’n soort band’ meer dan 200 mensen in de club, maar deze keer is het praktisch uitverkocht. De ingehouden adem van de collectieve verwachting is dan ook te merken zodra de vier het podium op stappen. De eerste paar nummers dienen nog als een soort opwarmers, maar zodra Carolina begint, is het hek van de dam en laat Royal Headache zich in al zijn glorie horen. Het geluid nadert de perfectie zodra de stem van zanger Shogun wat harder staat en het is bijna kippenvel-opwekkend als hij het refrein zingt. Dit is dan ook precies wat Royal Headache zo’n bijzondere band maakt. Ja, de nummers steken goed in elkaar en ja, de rest kan ook een leuk mopje spelen, maar het draait voor 90% om de uithalen die Shogun met zijn soulvolle stem haalt.
Na dit omslagpunt is het eigenlijk voor de kenners en fervent luisteraars hit na hit na hit van zowel het eerste als ook het tweede album. Onder andere het indrukwekkende Garbage, het licht euforische Wouldn’t You Know en het snelle Don’t Get Me Down komen voorbij. Shogun blijft rondbazuinen en zingt elk nummer vol overgave.
Het valt op den duur wel op dat de band niet super strak speelt en bij een paar nummers de fout in gaat, maar het is niet dusdanig storend dat het grote afbreuk doet aan de totaalervaring. Gezien de hoge verwachtingen kon het eigenlijk alleen maar tegenvallen, maar Royal Headache weet ook live grote indruk te maken en er zijn maar weinig mensen die met een teleurgesteld gevoel naar huis zijn gegaan. Stiekem mag de naam al met potlood op de muur met Vera Pollwinnaars.