#ESNS16 99Zero, KIN en Anthony’s Putsch

Sfeervolle avond in de Warhol ondanks nonchalant publiek

Tekst: Remco van der Meer Foto's: Elbert Fliek en Jan Lenting ,

Het is een mooi gegeven dat de Warhol tegenwoordig, na een kleine renovatie, ruimte biedt aan live muziek. Dat de locatie met Grunnsonic niet ideaal is schreven we deze week al: vooral het typische geroezemoes van een gratis concert en het trapgat in het midden van de zaal baarden zorgen. Donderdagavond kon de Warhol in de herkansing. Druk was het in ieder geval, en de optredens over het algemeen sterk. De oplettende muziekliefhebber zal gezien hebben dat afsluiter Anthony’s Putsch ook redelijk in de smaak viel bij de jongens van DeWolff.

99Zero

De avond wordt geopend door 99Zero, een duo dat EDM combineert met traditionelere elementen als gitaar en drums. Bandlid Vincent van Delden heeft woensdagavond al op kunnen warmen als gitarist van New Red Fading op hetzelfde podium. Maar of de twee er klaar voor zijn doet er niet zoveel toe als het publiek niet oplet.

Het optreden zelf is duurzaam en samenhangend, al is de vraag of de gitarist/dj/zanger/percussionist niet te veel hooi op zijn vork neemt. Een derde bandlid, bijvoorbeeld een zanger, zou geen slecht idee zijn. Niet in de laatste plaats vanwege het niet echt sterke Engels dat door de microfoon klinkt.

De passie is in elk geval zichtbaar en de muziek wordt vastberaden gebracht. Wanneer de band het laatste liedje aankondigt - “the last song is a rock song” - lijkt de aandacht van het nonchalante publiek eindelijk een beetje gevangen. En zo sluit 99Zero hun set alsnog met een bescheiden klapper af.

KIN

In September interviewde 3voor12 Groningen KIN al wegens de release van hun album SLOWTV. De vier laten vanavond zien dat ze hun sfeervolle gelaagde postrock ook buiten studio-omstandigheden uitstekend kunnen laten klinken. De band zet een sterke set neer: professioneel, gelikt en meeslepend. Dat werkt: het publiek is inmiddels meer bereid te luisteren.

Bij de soundcheck is eigenlijk al te horen hoe mooi de afzonderlijke lagen zijn die KIN samensmelt in haar nummers. Wanneer het concert eenmaal losbarst nemen de melodieën het publiek mee. Tegen het einde van de set komt zelfs nog een vaardige cover langs van Bowie’s Let’s Dance, geheel in de huisstijl van KIN. Het is eigenlijk zonde dat de band maar drie kwartier de tijd heeft, want het viertal verdiende gemakkelijk een eigen avond.

Anthony's Putsch

Anthony’s Putsch werd pas vrij laat aan het blokkenschema toegevoegd, maar het is een toevoeging waar bezoekers van de Warhol blij mee kunnen zijn. Mocht de muziek van 99Zero en KIN voor sommige bezoekers iets te zwaarmoedig zijn, dan is de jovialiteit en speelsheid van deze band voor hen een welkome afwisseling.

Met de grootste bezetting van vanavond moet de band zich een beetje op het podium proppen, maar met hun vrolijke reggaepop krijgen de zeven zowaar enige beweging in het stugge publiek dat bovendien komt en gaat. Met hun uitstapjes naar ska en de tussen twee dames en een frontman gedeelde zang weet Anthony’s Putsch knappe liedjes neer te zetten die bij iedereen een glimlach op het gezicht zouden moeten brengen.