Joost Dijkema presenteert debuutplaat in vol Vera

Geslaagde avond met John Hekert, David Lamain en Seabuckthorn

Tekst: en Foto's: Harold Zijp ,

Het was altijd zijn droom om in Vera te staan; een droom die Joost Dijkema inmiddels allang waargemaakt had met de diverse bands waarin hij speelt of heeft gespeeld. Toch was het heel speciaal voor de Groningse muzikant om in een vol Vera zijn eigen debuutplaat te presenteren. 3voor12 groningen was er bij voor foto's en een sfeerimpressie.

Voordat Joost Dijkema liedjes van zijn nieuwe plaat Sacred Revelations gaat spelen, waarover we eerder al uitgebreid met hem spraken, is het eerst de beurt aan zijn gasten: maar liefst drie heeft Joost er deze avond in petto.

John Hekert opent de avond met een kleine set. Hij laat horen dat hij zowel heel minimaal tokkelend, als met de scheur vol open, spannende soundscapes kan maken. De geboren Schot die tegenwoordig in Groningen woont, heeft vaker met Joost samengewerkt en gespeeld. Hij heeft in een koortsroes zelfs de inspiratie voor een liedje opgedaan dat hij aan Joost kan opdragen. 

We blijven daarna binnen de provincie met David Lamain, uit Delfzijl, die met twee andere muzikanten een set speelt. De combinatie van gitaar, trommels en cello is goed gevonden, maar het is met name het laatste nummer dat indruk maakt: een slepende zompige deltablues-achtige song met een lekkere dreun, die eigenlijk schreeuwt om een hartverscheurende vocaal. 

De zaal is inmiddels flink volgelopen, wat ook het nadeel met zich meebrengt dat het rumoer toeneemt: niet bijzonder wenselijk in een gebeuren dat gebaat is bij wat stilte van het publiek. Het is de beurt aan Seabuckthorn, een project van de Britse gitarist Andy Cartwright. Hij speelt in Vera op een twaalfsnarige dobro waaruit hij al tokkelend dromerige melodietjes haalt. Niet slecht, maar het weet de aandacht van de roezemoezende zaal helaas niet vast te houden. Wat helpt zijn zitplaatsen die vooraan zijn gerealiseerd: dat komt niet vaak voor in Vera. 

Als Joost Dijkema tegen elven zijn opwachting maakt, is Vera goed vol en hebben de meeste gasten de keel inmiddels aardig gesmeerd want hé, het is wel vrijdag. Dat zorgt er echter wel voor dat het achtergrondgeluid steeds meer toeneemt in volume. Het lijkt Joost nauwelijks te deren. Hij speelt voornamelijk liedjes van zijn debuutplaat die vanavond te koop is en doet dat met een ogenschijnlijk ontspannen instelling die je niet zou verwachten op zo'n spannende avond. Alleen zijn stem verraad bij de spaarzaam gezongen liedjes af en toe de spanning.  Dat Joost virtuoos is op de gitaar, weten de meeste bezoekers al wel. Hij kan echter ook geweldig rocken en heeft een hele goede timing die hem helpt bij alle muziek die hij maakt. Van dat rocken zien we helaas niks vanavond, want de avond staat in het teken van de nieuwe plaat. Wel wordt nog even de prachtige bijdrage aan de verzamelelpee Where The Candybeetle Dwells gespeeld en als verrassing is er ter afsluiting een bevriende dichter die improviseert op de muziek van Joost Dijkema. Een geslaagde presentatie met slechts het teveel aan geroezemoes als storende omlijsting.