#NZON16: Meadowlake en Guard Llama in een cocktail van contrast

Meadowlake is terug van weggeweest, Guard Llama speelt moeiteloze rock

Tekst: Barbara van Brug Foto's: Jan Lenting en Jan Westerhof ,

Meadowlake en Guard Llama staan recht tegenover elkaar op alle fronten die je je maar kan bedenken. Van het hoge Podium Plataan naar de underground container van Vera. Van dromerige indie naar rock en klapperij. Van bescheidenheid tegenover het publiek naar herrie maken met de maten. Een groot contrast.

Meadowlake

Meadowlake, dat zichzelf omschrijft als een shoegaze-/dream-/pop-/rockband, betreedt donderdag Podium Plataan. De vijfkoppige indieband is net terug van een paar inspirerende weken Frankrijk waar de bandleden aan hun muziek werkten. Na een performancebreak van ruim een jaar laat de band op de meest broeierige avond van de week weer van zich horen.

De investering in samenspel, wat de band in het interview met 3voor12 groningen in 2014 benoemde, betaalt zich uit: de combinatie van de gitaarpartijen, basriffs en toetsen geven deze zwoele donderdagavond een dromerige sfeer. Zanger Jarno Olijve probeert met zijn ogen dicht de spanning los te laten, wat redelijk lukt. Er blijft weliswaar een zenuwrandje hoorbaar wanneer hij oogcontact zoekt, maar dit vervaagt al snel en de muziek klinkt heerlijk. Het oudste bandlid, de drumcomputer, wordt geïntroduceerd, wat even zorgt voor een babbeltje met het publiek en een onderonsje tussen de bandleden.

Na het vierde nummer verliest het publiek zijn aandacht enigszins, en enkele bezoekers maken plaats voor nieuwe mensen. De stoelen zijn snel weer gevuld, maar het contact met het publiek ontbreekt. Wellicht dat men Meadowlake tijdens een huiskamerconcert of in de Vera Kelderbar anders ervaart.  

Guard Llama

In de container van Vera en De Gym staat donderdagavond, als tweede band die avond, Guard Llama. De container staat vol met vrienden van de band en iedereen die daarbij wil horen. Na kort oponthoud wegens technische mankementen zet Guard Llama zonder schroom, uitermate relaxt, maar lekker hard in. Basgitarist Bas Schröder heeft zijn plek als frontman van Swinder ingeruild voor een nieuwe podiumervaring en wat klinkt het lekker. Rutger Peereboom, verantwoordelijk voor gitaar en zang, maakt het nog heter in de container.

“Why you don’t believe me when I’m talking to you”, galmt het door de container. Gitarist Tim mag volgens zijn maten in het publiek wel wat duidelijker van zich laten horen en dat klinkt hem als muziek in de oren. Men kan niet om de warmte heen, maar de solide gitaartonen vervangen even de ontbrekende ventilator. Moeiteloze rock, herrie en klapperij, omgeven door de jaloersmakende sfeer van vrienden die samen muziek maken. Daar wil je bij zijn. Al was het alleen om even te zeggen: 'Guard Llama? Ja, die kende ik al, voordat ze beroemd werden.'