Onlangs opende in Vera het Groningse Duroc voor de Australische britpoppers DMA's, en daar presenteerde de band trots zijn nieuwe single Laundry. Waar bij de mannen van down under de liefde voor Oasis overduidelijk te horen was, kwam bij het horen van de nieuwste single van Durac een andere Britse klassieker op in gedachten. Als de heerlijk heldere gitaar begint te spelen kun je niet anders dan aan The Cure denken, maar deze vergelijking doet ze uiteindelijk een beetje tekort. Duroc creëert wel degelijk een heel eigentijds, weids en gepolijst geluid. De hoge stem van Yde Blaauw is emotioneel en beheerst in de coupletten, à la het Zweedse The Amazing. Deze stukken zijn zo mooi dat wanneer het refrein begint je bij jezelf denkt: “moet dat nou?”. Maar goed, de regels van de pop zijn er natuurlijk ook niet zonder reden. En het is waar; het refrein is een goede, herkenbare hook die het gehoopte meeneuriën vergemakkelijkt. En het clichématige valse einde waarna een laatste refrein wordt ingezet... Tja, gegeven het overduidelijke talent van dit viertal hoop je op een originelere en vooral spannender manier om dat effect te genereren.
Duroc komt met nieuwe single, Ohslo met een hele EP
Herkenbare hooks en een subtiele imagokentering voor Groningen
Denk nooit dat de Groningse muziekscene aan het inkakken is. Als je even niet oplet zijn er al weer talloze interessante projectjes opgestart. Zo ook Ohslo, die met hun donkere bedroom R&B EP Comfort een welkome toevoeging aan de Groningse sound zijn. En ook Duroc, dat weliswaar al ietsje langer aan de weg timmert, is een band om in de gaten te houden, zoals ze laten horen met hun nieuwste single Laundry.
Duroc - Laundry
De productie is gedaan door Matthijs Herder, die onder andere bands als Orange Skyline, The Black Atlantic, Vikings in Tibet en The Horse Company begeleidde. De strakke, zeer heldere productie die het werk van al deze namen kenmerkt, komt ook terug in Laundry. Wat dat betreft had het artwork niet beter gekozen kunnen zijn; vijf hoge torens onder een weidse, blauwe lucht. Mooi ruim, lekker opgeruimd. Duroc heeft een heel mooi popliedje gemaakt, met een interessante mix aan invloeden maar vooral met een couplet van grote schoonheid.
Ohslo - Comfort EP
Hoe leuk moet het zijn om een genre te mogen bedenken voor de muziek die je maakt. 'Bedroom R&B' hebben Dave Sorry en Nanne Hil (niet hun echte namen) van Ohslo er van gemaakt. Maar dan wel met de gordijnen dicht. De lome, duistere elektronica en de lijzige, in effecten ondergedompelde zang maken van EP Comfort met stip de meest sensuele soundtrack van Groningen. Een subtiele imagokentering voor het nuchtere Groningen, leuk. Zo steriel als het artwork is (met graphics die doen denken aan computerspelletjes uit de jaren 90), zo donker en glibberig is het geluid van Comfort.
Misschien is het clipje van Streets, het derde nummer op de EP, nog wel het beste om het gevoel over te brengen. Eén lange, nachtelijke tocht door hartje stad en langs de kermis die door de hevige slowmotion iets duisters over zich krijgt. Met z'n vertraagde hiphopbeat en massieve bas nestelt Streets zich diep in je gedachten en gaat daar niet snel weer weg. Zangeres Nanne Hil dartelt met haar hese, hoge stem overal soepeltjes doorheen. Portishead is er niks bij. Geen idee wat ze allemaal zingt, maar o, wat geloof ik haar. Naast Streets is opener Driven een ander hoogtepunt. Ruime, spaarzaam geïnstrumenteerde stukken worden afgewisseld met een krachtig, opliftend refrein.
De toevoeging van verschillende blaasinstrumenten (of de elektronische equivalenten daarvan) behoedt Comfort voor een te steriel geluid, waar sommige electro last van heeft. Het zorgt er ook voor dat afsluiter Highs net boven de middelmatigheid uitstijgt. Highs heeft een soort slowstep als basis, maar weet niet zo zeer te overtuigen als de andere drie nummers. En voor de duidelijkheid: overtuigen doet deze EP. De ideale plaat om deze winter nachtwandelingen mee te maken, of om, uh, in de slaapkamer op te zetten.