Het gratis festival Art Basement vindt dit jaar voor de derde keer plaats in Groningen. Het is een onderdeel van Let's Gro, een inspiratiefestival dat samen met Groningse inwoners al drie jaar op een informele manier kijkt naar de toekomst van de stad. Art Basement is het culturele onderdeel van het festival en streeft ernaar een podium te bieden aan jong, creatief talent. Na een druk weekend, waar van alles te doen was op 40 locaties in de stad, worden Art Basement en Let's Gro afgesloten in Vera met een afterparty.
Om half negen openen Franky Age en zijn band de afterparty voor een schamel publiek van nog geen vijftien man. Franky Age, de frontman, is oorspronkelijk Gronings, maar doet nu een muzikale studie aan de Herman Brood Academie in Utrecht. Hoewel het publiek gedurende de avond nog langzaamaan moet komen aanwaaien, zet de band een hele show neer. De band speelt vrolijke, zomerse liefdesliedjes waardoor je je, ondanks de koude natte avond, even in een warm oord waant. Alle bandleden lachen en dansen mee. Franky zelf loopt even het podium af om alle aandacht op de band te vestigen terwijl die een jamsessie neerzet. Vooral de funky basgitaar klinkt hier lekker door.
Afterparty Art Basement introduceert creatief talent in Groningen
Groningse pareltjes vieren geluk en krijgen iedereen aan het dansen
Tijdens de afterparty van Art Basement in Vera afgelopen zaterdag hebben diverse artiesten in Groningen laten zien dat er aan hoogstaande kunst en cultuur geen gebrek is in de stad. Het programma bestaat voornamelijk uit muziek, maar biedt ook poëzie, toneel en performance. Lokale bands spelen de zalen plat en vieren vrolijkheid, muziek, dans en creativiteit.
In de Kelderbar speelt Iris Rijnsewijn gitaarliedjes in een knusse setting. Vergezeld door een bassist op de contrabas speelt zij een paar liedjes van haar eigen album, dat vorig jaar is uitgekomen. Ze is een jong, verlegen meisje dat pas sinds kort haar mooie zangstem durft te laten horen. De kracht van haar optreden zit in het feit dat ze op een persoonlijke manier nummers speelt die ze zelf heeft geschreven, ook al is ze nog maar twintig jaar oud. De cover van Crazy van Gnarls Barkley voelt hier dan ook een beetje overbodig.
Terug in de Grote Zaal spelen Hans Hannemann en the Lone Riders. Hans Hannemann, gekleed in nette zwarte kleren, is bekend bij het publiek. Mensen kennen zijn nummers en iemand zwaait zelfs met een ouderwetse aansteker tijdens zijn liedjes. Met zijn rauwe stem, melancholische piano en masculiene teksten doet hij soms denken aan een soort Groningse Tom Waits. Hij zegt zelf dat de meeste van zijn teksten over "vrouwen en bier" gaan. Tijdens het optreden worden we ook getrakteerd op levendige gitaarsolo's en americana. Hans Hannemann is een enorm talent dat binnenkort zijn eerste album zal uitbrengen.
Marble Heart neemt daarna het podium over. De mannen vertegenwoordigen de sfeer van de avond: vrolijk zijn en dansen. Er is ook ruimte voor nummers als All Together, volgens de band een ode aan "samenzijn en genieten van kunst en cultuur." De band denkt hierbij nog even terug aan de aanslagen in Parijs en Beiroet. Met hun uptempo muziek vieren de bandleden het om gelukkig te zijn, ook in je eentje, zoals bezongen in het nummer Happy Alone.
Terug in de Kelderbar is het tijd voor het duo Liza Dries en Abel de Kam, die samen The New Poor vormen. Zij lijken de verwezenlijking van waar Art Basement om draait: jong creatief talent een podium bieden. De twee spelen simpele liedjes bestaande uit gitaarspel en twee stemmen. Het publiek is heel erg onder de indruk van ze en geeft ze telkens een overdonderend applaus. Dit is dan ook erg verdiend: ze hebben prachtige stemmen en zingen krachtige melodieuze nummers, zoals Crow. Het enige wat soms ontbreekt is een bijpassende lichaamstaal: als Liza zingt "Why can't I see you're just a crow / picking at my eyes?" lijkt ze niet echt te menen wat ze zingt. The New Poor verdient verder niets dan lof, vooral ook omdat het ze samen lukt om de hele kelder mee te laten zingen met hun cover van You Can't Always Get What You Want.
Ondertussen in de Grote Zaal hebben negen man het podium overgenomen. Knight Susan (klinkt als: Nait Soezen) is een Groningse skaband die het voor elkaar krijgt om de hele zaal te laten dansen en springen. Met meerdere blaasinstrumenten, zang, dans en grapjes (als verrassingsact komt zogenaamd een Rus op, die een nummer in het Russisch zingt) maakt de band het feest compleet. Eén van de zangeressen is hoogzwanger, maar dit weerhoudt haar er niet van om het meest energiek te dansen van iedereen in de zaal. De grote zaal zal vast niet elke dag een publiek hebben dat zo enthousiast reageert.
Het Amsterdamse Bombay sluit het feestje af. De hoge verwachtingen die werden beloofd door hun aankondiging worden meer dan waargemaakt. De band klinkt strak en volwassen en doet denken aan intense jaren '90 poprock. Het is een verrassende act, die je qua kwaliteit eerder zou verwachten op het hoofdpodium van een groot muziekfestival. Daarom is het geweldig om ze tegen te komen op de afterparty van Art Basement. Bombay doet niet veel aan interactie met het publiek, maar laat eerder de muziek voor zich spreken. Er is niet veel tijd tussen de nummers door en het einde van het optreden komt onverwacht en snel. De band verdwijnt van het podium en er komen geen optredens meer.
Art Basement is dit jaar zeker geslaagd. De afterparty heeft laten zien dat de stad bruist van creativiteit. Door mensen gratis kennis te laten maken met wat Groningen te bieden heeft, worden mensen bewust van het moois dat hier speelt. De afterparty is een brij geweest van muzikale pareltjes en vrolijkheid in een tijd waar we dit geluk zeker moeten erkennen en vieren. Het programma bestond niet alleen uit muziek. Bezoekers hebben bijvoorbeeld ook kunnen kijken naar de hilarische optredens van improvisatiegroep Stranger Things Have Happened en kunnen luisteren naar Kasper Peters, onze stadsdichter. Art Basement is een platform waar we kunnen genieten van onontdekt talent. Het is te hopen dat avonden als deze dit talent bloot weten te leggen zodat de artiesten het nog verder kunnen schoppen.