Gedeeltelijk. De melancholieke, donkere sound is vanaf openingsnummer Lights aanwezig en komt gedurende het album steeds terug in de vorm van galmende drumpartijen en zwevende synths. Ook het edgy gevoel wordt belichaamd in de puntige openingsnummers van het album. Helaas is de pakkendheid van de nummers soms ver te zoeken. Songs als All Things Go en Somewhat Divine verzuipen zichzelf in te veel gitaarpartijen en blijven daardoor niet bepaald kleven in het geheugen.
Topplaat of Onderzetter: Thoughts of a solitary ZEBRA
Gronings indiekwartet levert een plaat af met twee gezichten
solitary ZEBRA uit Groningen wist zich met hun eerste EP al op de prestigieuze podia van Eurosonic, Hedon en Vera te manoeuvreren. Het viertal speelt naar eigen zeggen “pakkende, ‘catchy-but-edgy’ indierock met een melancholieke, donkere sound”. Nu is het eerste album, ‘Thoughts of a solitary ZEBRA’, daar. De hierboven genoemde genrebeschrijving die de heren zichzelf toedichten schept verwachtingen, maar worden deze ook ingelost?
Dit terwijl het viertal bij tijd en wijle laat zien het zeker wel te kunnen. In het eerdergenoemde openingsnummer Lights wordt het gaspedaal meteen flink ingetrapt en Sensual loopt door het hoge tempo uit op een heuse crash aan het eind. Een hoogtepuntje op de plaat. Écht goed wordt het album echter pas met de rustige nummers. Bij Be Quiet wordt het tempo omlaag geschroefd, de synths en gitaren op standje 'dromerig' gezet en laat zanger Felix van Ginkel horen over een uitstekende stem te beschikken. Een zeer sterk nummer dat na afloop nog wel een tijdje in het hoofd naklinkt.
Ook op For Times en Icarus is Van Ginkel op zijn best. Verder zijn de ZEBRA’s in deze kleine oases van rust muzikaal op de top van hun kunnen. Dit zijn dan ook echt nummers waar je het album voor in huis haalt. Het contrast is groot met zwakke broeders, zoals hekkensluiter Turn, die beter van de plaat afgehaald had kunnen worden. Ook Dangerfield is een nummer dat redelijk sterk begint, maar uitmondt in een eentonige outro die gewoon een minuut te lang duurt.
Dit maakt dat Thoughts of a solitary ZEBRA een album is geworden met twee gezichten. Enerzijds lijden enkele nummers onder hun eigen overproductie en zul je ze snel weer vergeten, anderzijds zijn de sterkere nummers dan ook weer echt sterk. Dit album zal de mannen van solitary ZEBRA zeker een afdoende repertoire verschaffen om een sterke show neer te zetten, zoals ze ook zaterdag nog deden op indoorfestival Spy and the Butcher, waar de foto’s van afkomstig zijn. Er is zeker nog ruimte voor verbetering in de afwerking van de nummers, maar het positieve gevoel dat toppers als Be Quiet nalaten overheerst. Als de Groningers dit gevoel in de toekomst constant weten te handhaven mogen we nog veel van solitary ZEBRA verwachten.