Het veldje bij de Local Heroes Stage is nog vrij leeg met hier een daar een kleedje met mensen. Een verlegen meisje in een rood jurkje met een gitaar opent de muzikale dag en laat iedereen meedeinen op de romantische melodieën van haar liedjes. De doorkomende zon, de broeierige wind en de warme stem van Joëlle Smidt voelen als een zachte deken zo in de vroege middag. Haar timide en wat onzekere houding zou vervelend kunnen zijn, maar siert haar juist. Helemaal in haar eigen wereld zingt ze elke noot kraakhelder.
#BF050 De eerste Local Heroes van de dag: Joëlle Smidt, Edo de Vlieger en Eva Waterbolk
Fijne muziek in de vroege middag
Ook dit jaar is het muzikaal talent uit Groningen weer goed vertegenwoordigd op de Local Heroes Stage. Drie Groningse singer-songwriters vormen de eerste acts van de dag. Joëlle Smidt bijt de spits af en wordt gevolgd door Edo de Vlieger en Eva Waterbolk.
Joëlle Smidt
Lief en zacht
Joëlle's nummers zijn aan de zoetsappige kant, maar dan wel de fijne en catchy variant. Gevoelige, akoestische folkliedjes met mooie teksten zorgen voor een gezellige sfeer op het veldje. Het publiek kruipt wat dichter tegen elkaar aan en sommige bezoekers luisteren met gesloten ogen naar de lieve nummers. Helaas krijgt de zangeres halverwege haar optreden last van het geluid van de Mainstage. Jöelle Schmidt laat een goede indruk achter en opent op mooie wijze het programma op de Local Heroes Stage.
Edo de Vlieger en Eva Waterbolk
Steeds meer mensen verzamelen zich op het veldje en drinken verwachtingsvol hun biertje. Alsof ze net uit hun Volkswagenbusje gestapt zijn, staan Edo de Vlieger en Eva Waterbolk, elk bemand met een gitaar, op het podium. De Nederlandstalige nummers die Edo met rauwe stem zingt en de voornamelijk Engelstalige liedjes met het heldere geluid van Eva vormen een mooie combinatie. Hun nummers voelen aan als kleine verhaaltjes.
Mooi en macaber
Het duo zingt over verlangens, verdoving, verwachtingen en de liefde. Ondanks de regen die al vrij snel komt opzetten, blijft het publiek aandachtig luisteren naar de liedjes die verteld worden. Overal worden poncho’s vandaan gehaald en vuilniszakken worden omgetoverd tot picknickkleed. Dat het duo al wat fans heeft is duidelijk te zien. Eva trekt het publiek mee in haar donkere liedjes en Edo laat iedereen meeschommelen op zijn liedjes die hij als een soort zeeman zingt. In het laatste nummer komt de meerstemmigheid van het duo goed uit te verf. Niemand die de regen nog opmerkt.