Als eerste mag Kinetophone voor de al redelijk gevulde zaal spelen. Normaal gesproken maakt de band filmische muziek voor stomme jaren twintig films, maar sinds een half jaar spelen de drie heren ook op podia. De muziek komt een beetje dreampop-achtig over, maar wel met een wat artistieker randje. De cello wordt gepast gebruikt en heeft een relevante toevoeging op het geheel. De band komt wel enigszins onwennig over met live-apparatuur en pas bij het laatste nummer heeft het publiek echt aandacht voor de band.
Sue The Night speelt verbluffend in Vera
Bombastische drumpartijen en dromerige zanglijnen voeren de boventoon
Het debuutalbum van Sue The Night is nog maar twee maanden uit en gooit nu al hoge ogen. Vorige week is Mosaic zelfs uitgeroepen tot Album van de Week op 3FM. De muziek, die neigt naar roots en indiepop, lijkt aan te slaan in Nederland. De release tour reist langs de mooiste zalen van Nederland, en Vera ontbreekt uiteraard niet in dit lijstje.
Veel mensen hebben vanavond hun weg gevonden naar Vera, tot lichte verbazing van de bandleden van Sue The Night. ”Wat te gek, een volle zaal!” roept frontvrouw Suus de Groot enthousiast na het eerste nummer. Na She en Beckon worden ook de wat meer up-tempo nummers erg goed ontvangen door het publiek. De bombastische drumpartijen van drummer Tobias Ponsioen worden nog even extra aangedikt door percussionist Linda van Leeuwen. De bas voel je door je hele lijf trillen en tegelijkertijd droom je weg met de schitterende stem van De Groot.
De band laat vanavond zien dat hij veelzijdig is. De composities van de nummers zitten slim in elkaar en de bandleden weten op een leuke manier het publiek te bespelen. Er is veel interactie tussen beide en dat leidt tot een relaxt sfeertje in de zaal. Van Leeuwen attendeert De Groot er even op dat er mensen in het publiek staan mee te zingen, waarop De Groot grapt: “Oh, dat is onze droom. Living the dream!”
De uitmuntende performance van elk bandlid zorgt voor een optimale muzikale ervaring en de zaal pikt dit feilloos op. De spannende composities creëren een mooie dynamiek in de set. Naast de ingetogen liedjes is er genoeg ruimte voor dansbare nummers en het publiek gaat gemakkelijk mee in de wisselingen. Het is een spannend moment wanneer de band het podium af loopt en hoopt op een luidruchtig applaus, maar die onzekerheid is nergens voor nodig. Het publiek roept Sue The Night luidkeels terug. En of een toegift al niet genoeg is, besluit de band om nog een akoestisch nummer te spelen bij de merchandise-stand. Het voelt als een kers op de taart.