Het is redelijk druk wanneer BEP begint te spelen. Het publiek is divers en niet iedereen is specifiek voor de bands die op het programma staan gekomen. Toch weet BEP goed de aandacht van het publiek te pakken. De band speelt namelijk enorm strak, wat ook wel mag aangezien de heren stonerrock maken. Naast het feit dat ze strak spelen, staat het geluid erg hard. Even rustig praten, zit er vanavond dus niet in. BEP gaat al een tijdje mee. Het eerste album komt uit 1993 en vorig jaar kwam de band met de EP Sell Out. BEP is een mooie verschijning; zo staat gitarist/zanger Paul van Dijl strak in pak te spelen. Na een aantal nummers wordt duidelijk hoe goed deze act is: de muzikaliteit druipt ervan af en de zang versterkt dit op een hele mooie manier. Elk bandlid kan ook zingen en hierdoor ontstaan er ook mooie tweede stemmen. BEP zorgt voor een enorm goed begin van de avond.
Uhgah? Wugah! en BEP spelen De Zolder plat
Bezoekers zonder oordoppen hebben grote kans op gehoorbeschadiging
Begin deze maand kwam Uhgah? Wugah! met een nieuwe plaat. Een volwaardig album met maar liefst twaalf nummers. De EP-release vond plaats op 8 november in Het Viadukt. Zelf omschrijft de band hun stijl als “nineties cross-over on steriods” en dit dekt inderdaad de lading. Veel verschillende stijlen zijn te horen op de plaat, veel hardcore metal maar ook funkinvloeden komen duidelijk naar voren. Vanavond laten de mannen hun werk horen in café de Zolder, waar het Amsterdamse trio BEP de avond aftrapt.
Het is dan ook even omschakelen wanneer Uhgah? Wugah! begint te spelen. Waar de muziek van BEP heel precies en uitgemeten klonk, komt er nu een muur van geluid op het publiek af. Dit is soms jammer omdat de muziek op deze manier niet altijd even definieerbaar is. Maar dit past ook wel weer heel goed bij de visie van de band. Gewoon gaan, lekker spelen. Ondanks stemproblemen knalt zanger/gitarist Martijn Wassenaar lekker door. Uhgah? Wugah speelt voornamelijk nummers van het nieuwe album.
Uhgah? Wugah! begint met het harde Run Rabbit Run en laat hiermee weten wat het publiek vanavond kan verwachten: trashrock met een knipoog naar hardcore metal. Toch verrast de band met hier en daar invloeden van funk en soul, en deze nummers zijn ook beter te volgen, muzikaal gezien. Drummer Reinee vindt het allemaal prima. Hij schakelt moeiteloos van genre naar genre en alle verschillende ritmes die erbij horen. Hij speelt echt letterlijk de zolder plat. Wat vooral opvalt aan Uhgah? Wugah! is het plezier dat de bandleden uitstralen. Dit brengen ze over naar het publiek en het zorgt ervoor dat het leuk is om naar te kijken. Het publiek bestaat vanavond uit een aantal liefhebbers en ook veel stoners, die hoe dan ook een geslaagde avond hebben gehad.