Hoewel de deuren van Vera om 22:00 openen en Bert Scholten om 22:30 op het programma staat, loopt deze Groninger City Trash pas om 23:00 eens rustig het podium op. In de ene hand heeft hij een biertje en in de andere een smartphone. Een soundcheck is niet nodig. Lezend vanaf het beeldscherm van zijn telefoon komen de meest rare verhalen. Nederlandse poëzie onder bijzondere beats, die Scholten met een eenvoudig paneel inzet. Pure kunst om in je eentje met zo weinig middelen en slechts een mond vol woorden een show neer te zetten.
De meningen in de zaal lijken wel verdeeld. Vooraan staat een kleine groep mannen heftig met hun hoofden te schudden op het ritme van de drum en te luisteren naar elk klein maf verhaal dat Scholten te vertellen heeft. Ook is er een grote groep rond de bar die de avond werkelijk als een Zomercafé ziet: gewoon lekker drinken en kletsen met op de achtergrond een muziekje. Scholten gaat gewoon door. Met verhalen over het Chinese rijk, tekeningetjes, een man met pensioen en exhibitionistische houdingen. Ondanks dat de gemiddelde luisteraar niet snel een album zou opzetten, is weglopen uit Vera ook geen optie. De nieuwsgierigheid wint.
Alles komt aan bod in Vera's befaamde Zomercafé
Diverse en verrassende zomerse zaterdagavond
In de vakantieweken vindt elke zaterdag een Zomercafé-editie plaats in Vera. Elke avond heeft zijn eigen thema of benaming. 19 juli was dit ‘Garage Sale’: veel garagemuziek dus. Vanavond is het thema ‘City Trash'. De entree bestaat slechts uit Vera's maandkaart. Leuk om spontaan, zonder enige verwachtingen, een avondje bandjes te gaan kijken. Als je wel verwachtingen had, worden die vanavond vast niet beantwoord. Wat volgt is een unieke ervaring en een avond die het publiek niet snel zal vergeten.
Bert Scholten
Combo Koedijk
Volledig door de eerste act van de kaart gebracht, weet het publiek van Vera nu niet meer waar het aan toe is. Dan nog maar een biertje halen. En die heb je nodig als Combo Koedijk gaat spelen. Kunnen we dit City Trash noemen? Maak er maar Farmer Trash van. Als de vier mannen in een overall hadden gestaan, zou de act helemaal af zijn. Weer word je als luisteraar verrast: net als Scholten maakt ook Combo Koedijk een vreemde combinatie van tekst en muziek. Want daar waar de muziek een Brits/Amerikaans jaren zestig geluid heeft, lijken de teksten uit de Duitse schlagerwereld te komen. De Meppelse muzikanten brengen een heus Californiëgeluid naar Groningen, en hebben soms ook wel wat weg van The Beach Boys. De schlager maakt in dat geval even plaats voor country, maar zanger Mark ten Hoor valt uiteindelijk weer terug in meeslepende refreinen. Er lijkt een trouw groepje fans voor het podium te staan, dat luidkeels meeschreeuwt. Je kan jezelf hier maar beter aan overgeven, je biertje hoog houden en de eenvoudige teksten meelallen.
The UV Race
Als je dan toch al verdwaald in een andere wereld bent, schrik je wakker zodra The UV Race inzet. Ogenschijnlijk een band met vijf leden, totdat er een man met een groots postuur in slechts zijn onderbroek het podium op stapt. Op zijn hoofd draagt hij een mariniershoedje en zijn lichaam zit onder de tatoeages. Om 01:00 barst Vera dan helemaal los. Nadat je het beeld van grote Marcus in je opgenomen hebt - waarna het op je netvlies gebrand staat - ga je pas luisteren naar de muziek.
In eerste instantie kan je qua geluid denken aan Joy Division, maar The UV Race lijkt alles behalve in zichzelf gekeerd en maakt goed contact met het publiek. Vera is een stuk voller geworden. Vooraf werd er dan ook al veel gesproken over deze headliner uit Australië. Zonder schaamte zet Marcus de ene vreemde tekst na de andere in, en krabt daarbij nog eens even lekker over zijn buik. De hits van albums Homo en Racism komen voorbij, met Be Yourself als meest toepasselijk nummer. Voor het podium ontstaat een kleine moshpit, die de avond verzegelt. Springend de zaterdagnacht in, met garagepunk in een wel heel bijzondere live-act. The UV Race zou zo maar eens genomineerd kunnen worden voor de Vera Poll.